SzweDaNie.pl - dz. 11: Wolin lajtowo

Poniedziałek, 25 sierpnia 2014 · dodano: 31.08.2014 | Komentarze 4

Trasa:
Wapnica - Wicko Zalesie - Międzyzdroje - Zalesie Wicko - Wapnica

Od rana ładne słonko, więc pranie totalne, wieszanie - i w drogę na lekko - na plażę między Międzyzdrojami, a Świnoujściem. Namiot zabraliśmy ze sobą celem ponownego definitywnego wysuszenia bez dodatkowych opłat klimatycznych - udało się! Ponadto posłużył jako parawan, bo znów mocniej wiało. Nim dojechaliśmy na plażę jeszcze szybki rzut okiem na nadmorskie bunkry - nawet mało zaśmiecone, choć mocno zasypane liśćmi.
Po paru godzinach plażowania i kąpieli w morzu (nareszcie! Po 10 dniach...) powrót prawie tą samą trasą - zahaczyliśmy jeszcze o centrum Międzyzdrojów, gdzie kebab i kurczak ;)
Wracając do Wapnicy postanowiłem jeszcze zobaczyć zaznaczony na mapie Dąb Prastary - ale coś drogi polne doń prowadzące się okazały nie tymi, którymi próbowaliśmy się przebić - w końcu po prostu dojechaliśmy do Wapnicy chynchem i przez jakieś podwórko. Potem się okazało, że dąb rośnie bardzo blisko naszej kwatery - tuż przy szosie!
Pochmurzyło się w międzyczasie całkiem, więc zwinęliśmy pranie juz wyschnięte, przekąsiliśmy cośtam i postanowiliśmy pieszkom zwiedzić okolicę mimo niepewnej aury. Punkt pierwszy to oddalone o 200 m Turkusowe Jeziorko - kolejne kolorowe jeziorko na naszej wyprawie. Okazało się być... turkusowe ;) O Turkusowym Jeziorku - dawnym wyrobisku wapieni - opowiadał Pan Przewodnik w Bunkrze poprzedniego dnia - wspominał m.in. o tym, że na jego dnie, 20 m pod wodą znajduje się domek zarządcy kamieniołomu - po porzuceniu wydobycia skał wody podskórne, dotąd wypompowywane zalały kamieniołom. I w ten właśnie sposób powstało jeziorko. Na powierzchni też chwilę pokropiło. Obeszliśmy jezioro wspinając się przez piękny las - to już Park Narodowy. Potem jeszcze wyszliśmy z lasu na rozległą łąkę koło Lubina - a tam widok jak z bajki - ponieważ się trochę rozchmurzyło, więc powoli zachodzące słońce rozświetliło niezmierzone przestrzenie Zalewu Szczecińskiego i wstecznej Delty Świny - ptasiego raju. Cofnąwszy się do lasu, za chwilę znów wyszliśmy schodkami pod górę na jego skraj - na następny, o nieco innej perspektywie punkt widokowy, czyli Wzgórze Zielonka. Ze wzgórza zeszliśmy już do Lubina (na skraju wsi dzieci proponowały, że porobią nam zdjęcia - "pierwsze gratis!" :D). W Lubinie szeroko reklamuje się punkt widokowy na dawnym grodzisku - cóż z tego, skoro teren prywatny zamknięty na głucho? A byliśmy tam równo z zachodem słońca... No trudno. Wędrując przez Lubin doszliśmy do sterty przydrożnych ruin i jakiejś starej bramy - znak, że to miejsce, gdzie stała przed wojną słynna cementownia! I rzeczywiście - zagłębiwszy się w teren (opadający ku Zalewowi Szczecińskiemu) odnaleźliśmy wciąż stojące zabudowania pofabryczne, niewielki port i mnóstwo zruinowanych zabudowań nieznanego przeznaczenia ukrytych w chynchach. To, co przetrwało do tej pory w dobrym stanie, służy jako magazyny rybackie. Poprzedniego dnia Pan Przewodnik w Bunkrze opowiadał m.in. o tym, że całkiem sprawną cementownię rozkradli po 1945 roku Rosjanie, zaś ostatnie kominy wysadzić był raczył w powietrze niejaki Wajda kręcąc film pt. "Kanał". Niezły kanał.
Zrobiło się ciemno, więc już szosą wróciliśmy do Wapnicy (obok "Dębu Prastarego";), mijając po drodze jeszcze nietypową przedwojenną bramę do Lubina (chyba górą szedł taśmociągami urobek z obecnego Turkusowego Jeziorka do cementowni) i oryginalny długi dom - pewnie wybudowany dla mieszkaniowych potrzeb kadry kierowniczej w czasach cementowej świetności... Na kolację zaś były m.in. dwa wiezione w sakwie z Bornholmu piwa "Svaneke" :)