Uć

Piątek, 30 sierpnia 2019 · dodano: 30.08.2019 | Komentarze 3

Dom - po raz (być może) ostatni p.12h - dom.
6000 km-ów w 2019 r., a co dalej w sprawach służbowych - okaże się (mam nadzieję ostatecznie) w poniedziałek.

Uć likwidacyjna

Czwartek, 29 sierpnia 2019 · dodano: 29.08.2019 | Komentarze 4

Rano z domu do biura celem zabrania ciuchów i różnych drobiazgów z trzech ostatnich lat oraz zamknięcia spraw natury finansowej, którymi także miałem okazję się parać (a czym ja tam się nie parałem... a, już wiem: zapewnianiem sobie godnej pod względem finansowym przyszłości:P) - zleciało 2,5 godzinki.
Z powrotem nieco na okrętkę przez Park Julianowski, gdzie celem odnalezienia pocieszenia oraz schłodzenia skonsumowałem mrożoną kawę z lodami i bitą śmietaną.
Schłodzenie zostało zatem skutecznie odnalezione.

Uć z rozstrzygnięciem

Środa, 28 sierpnia 2019 · dodano: 28.08.2019 | Komentarze 9

Dom - p.14(!)h - dom.

Rano do starszego miejsca p., czyli biura na spotkanie naszej załogi z zapewne przyszłym pissowskim zarządcą masy upadłościowej, by nie rzec - upodlonej. Był bardzo miły, wręcz nadskakujący i współczujący nam w zaistniałej sytuacji, natomiast oczywiście nie miał dla nas ani jednego konkretu, przynajmniej na teraz. Owszem, w przyszłym miesiącu, może nawet tygodniu (taa...) ma się coś ruszyć, ale póki co na dziś pieniędzy na koncie - brak. Jak będą, to tylko na kolejny miesiąc-dwa-trzy. Podobnie ewentualne umowy o pracę. Oczywiście o jakichkolwiek podwyżkach nie ma mowy. Z naszej strony odpowiedź, będąca zresztą szczytem naszej dobrej woli  mogła być już tylko jedna: jak coś będzie wiadomo na 100%, to wtedy się proszę do nas ewentualnie zgłaszać telefonicznie lub mailowo.
Rozważymy.

A póki co, skoro i tak wszystko postawione na głowie, dla całej naszej załogi włącznie z dyrektorem i księgową rozpoczynają się 1 września wakacje. Bezpłatne.
I tylko ciekawe jak decydenci sobie wyobrażają, że w ostatnie 3 dni zakończymy wszystkie sprawy rozpisane do końca roku ;) Bo ich pozostawienie rozgrzebanych skutkuje m.in. słonymi karami finansowymi - i to już wkrótce. Na które oczywiście kasy też nie ma ;))
Ale to już nie nasz cyrk - więc i nie nasze małpy.

Z zebrania pojechałem do obecnego stanowiska p., a stąd po kolejnych 12 h - do domu. Jutro miałem mieć wolny dzień, zaplanowałem nawet dalszą wycieczkę - ale co z tego wyjdzie - czort wie. W każdym razie od rana czeka mnie jeszcze na serdeczną (piszę bez szydery!) prośbę naszego jeszcze-dyrektora pomoc w "zamiataniu" różnych najpilniejszych spraw administracyjno-biurowych, które tak, czy inaczej trzeba zrobić z okazji końca miesiąca i nie tylko.
I tylko szkoda ogromu pracy włożonej w to, że mimo braku środków i maksymalnie okrojonego personelu to, co od nas zależało do końca chodziło jak w szwajcarskim zegareczku...

W międzyczasie wiadomość, że pewna panna, której miałem "szczęście" być przed laty ojcem chrzestnym (to nie był mój pomysł) będzie brać ślub - a od lat ta część rodzinki ma nas (mówiąc delikatnie) w głębokiej... niepamięci, wcześniej próbując się procesować po sądach o wyimaginowane krzywdy, które rzekomo wyrządził im mój ojciec, któremu cała ta sytuacja bardzo pogorszyła zdrowie i z pewnością życia nie przedłużyła. Teraz nagle ich leki na Alzheimera widać zadziałały: otóż mam być zaproszony. Jak miło. Tyle, że ja mam ich tam, gdzie do tej pory oni mieli mnie - i jakiś tam Lokalny Festiwal Hipokryzji nie jest dla mnie żadnym powodem, by to zmieniać. Bo jak się nawet choćby jednego najdurniejszego zdjęcia na fejsowym profilu przez kilkanaście lat nie polubi (nie piszę o poważniejszych sprawach) - to naprawdę nie ma o czym mówić.

Znane powiedzenie "a może pierdolnąć wszystko i wyjechać w Bieszczady" nabiera po dzisiejszym dniu naprawdę realnego sensu.

Upalna pętelka z wodnymi wypustkami

Wtorek, 27 sierpnia 2019 · dodano: 27.08.2019 | Komentarze 2

Z okazji wolnego dnia oraz iście afrykańskiej aury z wiatrem umiarkowanym początkowo z E, potem silniejszym z SE (a więc głównie niestety bocznym) - klasyczna pętelka na Stryjków i na abarot w starszej wersji - czyli bez Zgierza, za to z Lasem Łagiewnickim, ubogacona wypustkami w bok wszędzie tam, gdzie była (prawie) po drodze jakaś woda i cień. Dziś więc zamiast (jeśli to można tak nazwać) tradycyjnej czasówki, ze względu na temperaturę więcej niż zazwyczaj lasu, szutrów - i zdjęć :)

Uć

Poniedziałek, 26 sierpnia 2019 · dodano: 26.08.2019 | Komentarze 0

Dom - p.12h - dom.

W PodKoluszku

Niedziela, 25 sierpnia 2019 · dodano: 25.08.2019 | Komentarze 6

Zmęczenie po ostatnich dwóch dniach dało znać o sobie, więc dziś mało (by nie rzec, że wcale) ambitnie, ale za to z M. najpierw podjechaliśmy na Kaliski, a potem pociągiem Regio (puściutki, pełno miejsca na rowery - i klima! Czemu zawsze tak ni ma?) do niezbyt mickiewiczowskiego Zaosia, by stąd z silnym, początkowo tylno-bocznym, a później już zazwyczaj tylnym ESE-smanem wrócić do Miasta Uć.

Jechało się w skwarze bez polotu, by nie rzec jak mucha w smole (patrz: przeciętna średnia mimo sprzyjającego wiatru) - ale za to, by pokazać prawdziwą drogę rowerową M., zahaczyliśmy o niedawno przeze mnie odkrytą asfaltową dedeerówę biegnącą przez lasy i pola po dawnym śladzie bocznicy kolejowej między Nowym Redzeniem, a Koluszkami. By ominąć te ostatnie, objechaliśmy je m.in. przez niedawno bywałe Lisowice. A propos: po drodze między Budziszewicami, a Regnami widzieliśmy potrąconego lisa - niestety, już nieżywego:(

A z Lisowic do domu identyczną trasą (tylko na odwrót), którą niedawno jechałem z okazji koncertu klezmerów w Rogowie - i cokolwiek udarzeni słońcem doczłapaliśmy do chaty.

Relive z trasy Zaosie-Uć z fotkami - TU.

Uć

Sobota, 24 sierpnia 2019 · dodano: 24.08.2019 | Komentarze 5

Dom - p.12h - dom.
Mega-ultra-ciężki dzień.

Uć

Piątek, 23 sierpnia 2019 · dodano: 23.08.2019 | Komentarze 0

Dom - p.12h - dom.

Uć z ostatecznościami II

Czwartek, 22 sierpnia 2019 · dodano: 22.08.2019 | Komentarze 14

Dom - stare miejsce p. - dom.

Służbowa narada nie przyniosła jednolitego stanowiska, co raczej było wiadome, ale udało się spisać protokół wspólnych oczekiwań (by nie rzec wprost: żądań), od których wszyscy uzależniamy w ogóle rozważenie pozostania na obecnych stanowiskach. Ponieważ nasz być może przyszły prezes musi mieć czas na merytoryczne przygotowanie odpowiedzi na nasze postulaty (i nie to, że po stu laty, tylko najpóźniej do wtorku), na ten własnie piękny dzień tygodnia przesunęliśmy spotkanie się z nim. O czym jeszcze co prawda nie wie, bo nie odbiera od nas telefonów. Ale niech sobie nie myśli, że jego nóż na naszych szyjach zrobił na kimś decydujące wrażenie - w końcu p. nie zając tylko hydra i nawet jak się łeb nożem VIP-owskim oderżnie - jakaś inna (a zwłaszcza za takie za przeproszeniem p(i)sie pieniądze) w końcu i tak wyrośnie.

Trochę humor poprawiło mi niemal rozjechanie na deptaku (który nim nie jest) mojej maszerującej kampanijnie koleżanki z klasy z podstawówki, która z wysokiego miejsca startuje w nadciągających wyborach - pomachałem jej serdecznie (skoro nie rozjechałem;), a już całkiem miło mi się zrobiło, gdy wreszcie upolowałem w sklepie turystycznym buty, na które zasadzałem się od... października roku zeszłego. Co prawda nie ten kolor, nie ten model, ba - nawet nie tej firmy, co zamierzałem - ale z Goretexem, Vibramem na podeszwie i ze znaczną obniżką. A przede wszystkim i co najważniejsze - wygodne.

Nic nie cieszy tak jak małe rzeczy, gdy się nie ma w perspektywie nic. A nie, zaraz... przecież jutro w perspektywie mam kolejną dwunastogadzinówkę. I pojutrze też.
No więc tym bardziej.
I tylko żal straconych dwóch dni (a w perspektywie trzeciego, czyli wtorkowego), ale nastroju na rowerowanie, mimo fajnej aury - za grosz.
Jutro będę żałował (jeśli już nie dziś). Właściwie to już żałuję, ale......

Uć z ostatecznościami I

Środa, 21 sierpnia 2019 · dodano: 21.08.2019 | Komentarze 9

Z okazji wolnego dnia - do starego miejsca p., celem wysondowania, co nowego - ponieważ miało dziś być (i było) zebranie zarządu, na którym miały zapaść (i w sumie zapadły) ostateczne decyzje co do przyszłości naszego stowarzyszenia, a więc finansowych  możliwości zatrudnienia nas wszystkich. W ofercie dostaliśmy do wyboru (czas na decyzję do... jutra): albo całkiem wyraźny kij (czyli odchodzimy sami z końcem miesiąca, baj, baj) - albo mglistą marchewkę (będzie kasa, choć bez podwyżek naszych głodowych pensji - (!)wkrótce). Słowo wkrótce może oznaczać dzień, tydzień lub miesiąc - fajosko, choć może jednak nie do końca, bo kasy na wypłaty jest do końca... miesiąca. Tego miesiąca. Realnie rzecz ujmując sprowadza się to do harowania od września póki co za darmo - a kasę pewnie kiedyś za to otrzymamy. Chyba, że nie.

Jutro kolejny, khem, wolny dzień: o 8:00 zebranie naszej załogi celem podjęcia (mam nadzieję) wspólnej decyzji; po południu (nie wiadomo o której) spotkanie z prawdopodobnie nowym prezesem (stary odszedł, a właściwie wymuszono na nim odejście już wcześniej - opcja polityczna nie ta, bo nie związana z "dobrą" zmianą).

Jak to mówi (niezastąpiona w takich sytuacjach) Panna Krysia z cyrku....znaczy: sejmu: "Rzygać się chce na to wszystko" :/