Koło Turka Blaszki

Sobota, 23 lipca 2016 · dodano: 23.07.2016 | Komentarze 5

Ta wycieczka chodziła mi po planach już od dawna - celem, oprócz rowerowego zaliczenia gmin w okolicy Turku było połączenie trzech tras - w tym dwóch stareńkich: z 2004 i 2008 roku oraz zeszłorocznej trasy z Ostrowa do Błaszek. Pierwotny plan zakładał jazdę na północ, bo jest bardziej z górki ;) Ostatnimi czasy deficyt wiatrów z S sprawił jednak, że się znieciepliwiłem - i pojechałem w drugą stronę.
Początkowo miałem zamiar jechać bezpośrednio do Koła pociągiem Intercity. Ruszyłem zatem z samego rana na stację Uć-Widzew. Po dojechaniu na miejsce i kupieniu biletów dla siebie i roweru panienka z okienka nagle się skapnęła, że przecież nie ma już miejsc wolnych na rowery :/ No żeby to szlag - w sezonie 3 miejsca rowerowe na cały pociąg?! Panienka w ogóle była na zasadzie "nie mam dla pana żadnych innych propozycji i co mi pan zrobisz?" W końcu ją prawie zmusiłem, żeby mi posprawdzała przejazdy innymi spółkami kolejowymi (bo stwierdziła, że Intercity nie ma żadnego - w domyśle: inne ją nie obchodzą). Okazało się, że za 1,5h jest z Kaliskiej eŁKA do Kutna - a stamtąd TLK do Koła. No to runda przez pół miasta na Kaliską - Kupiłem bilety i kawę, którą prowadząc rower oczywiście rozchlapałem m.in. na koszulkę, więc pech mnie nadal prześladował.
Pociąg eŁKA też miał 3 miejsca na rowery - ale tu nie robią już mecyi - wsiadłem jako czwarty i grzecznie ustawiłem Merysię w przejściu, ale tak, by go nie blokowała - i było to zdecydowanie słuszniejsze rozwiązanie, niż wieszanie roweru z sakwami na hakach w pionie. Gorzej, że wsiadło jeszcze kolejne 6 rowerów ;) Pan konduktor stwierdził, że rowery mu wprawdzie nie przeszkadzają, ale tylko w tygodniu, bo w weekendy jest ich po prostu zbyt dużo! :D - hmm - a może po prostu w pociągach jest miejsca zbyt mało, hę? ;)
Pociąg był więc wesoły, zwłaszcza, gdy pewien rozpaskudzony pucuł lat z 7 wraz z opiekunką ruszyli w kierunku WC - pucuł się uparł, że sam tam wejdzie - no dobrze, byle nie zamykał na klucz drzwi. Oczywiście zamknął i oczywiście się zatrzasnął! Tylko jeden skład do Kutna - a tyle atrakcji! Skończyło się na otwieraniu bachora przez konduktora, który znów musiał się przedzierać przez rowerowe zasieki :D
W Kutnie szybka przesiadka na TLK - oczywiście okazało się, że pani na Kaliskiej sprzedała mi miejscówkę w środku składu, bo nie wiedziała, gdzie (i czy w ogóle) jest miejsce na rowery. Całe szczęście, że z Kutna do Koła rzeczony "Latarnik" nie zatrzymywał się już nigdzie, więc przebiedowałem koło kibla wraz w Mery tarasującą przejście do kolejnych wagonów.
Koło powitało mnie wyremontowanym dworcem - więc od razu przypomniała mi się piosenka "ale w Koło jest wesoło!" ;) - niestety, za chwilę w Koło było dziurdzioło, bo cała okolica dworca jeszcze w wykopkach - pojechałem więc objazdem - i nawet chyba było dzięki temu krócej.
Po przejechaniu mostów na Warcie (po drodze zerk szybki na zabytki) skierowałem się ku południowi na Brudzew. Brudzew okazał się sennym miasteczkiem bez historii w tym momencie, więc leciałem sobie dalej - dobra szosa urwała się jednak nagle (po drodze przecięła jeszcze jakiś nieczynny taśmociąg) przechodząc w potwornie piaszczystą drogę wśród sośnin. W końcu był znak zakazu ruchu, więc jechałem baaaardzo powoli ;) - a głównie prowadziłem rower, bo po tym piachu jazda była właściwie wykluczona. Wkrótce okazało się, że piaskownica prowadzi wprost na skraj wielkiej dziury, czyli kopalni węgla brunatnego (pewnie stąd ten wcześniejszy taśmociąg). Dziura wielka, koparki ogromne nawet z daleka, a ja już miałem piachy po pachi i pragnąłem asfaltu jak kania dżdżownic - w końcu dobiłem doń we wsi Warenka. Tym razem z angielska zanuciłem w duchu "Warenko, Warenko - cóżeś ty za pani - że te drogi wokół, że te drogi wokół - całkiem są do bani!". Ale szybko mi się humor poprawił, a zmęczenie przeszło jak ręką odjął, gdy uświadomiłem sobie, że dojechałem tak właściwie do Bułgaryjki - skoro w Bułgarii mają Warnę i obok Złote Piochy - to nic dziwnego, że piaski i Warenka! ;)
Na skraju Warenki obejrzałem zabudowania dyrekcji kopalni "Adamów" (znaczy - tu kopią Adamy!) - na pustym parkingu leciał na full z jakiegoś głośnika David Coverdale. Hmm.
Dalsza trasa wiodła do Turka (Turku? Ale Turku jest w Finlandii!) - panoramę horyzontalną zamknęły wkrótce imponujące wertykały kominów elektrowni - a może była to przetapialnia słynnych serków - kto wie? ;)
Z Turka, którego zanadto nie zgłębiałem (choć przez myśl przemknęła mi kwestia "Turek, a kebab";) szosą na Uniejów - i wkrótce w prawo, w lokalne asfalty na Kaczki Średnie. Za Kaczkami zaczęła się już typowo rolnicza część trasy - wszędzie żniwa, kombajnów jak mrówków, a traktorów jak termitów.
W Kowalach Pańskich na rondku chwila zawahania - ale napis "2 Dziewiątki" zdecydował: nie dość, że Osiemnastka na szlaku ;) - to jeszcze tuż za rzeczoną wpadnie dodatkowa, nieplanowana gmina! Pod drogowskazem był jeszcze drugi, biały, z brązowym napisem "Czachulec" i krzyżem - to mi powinno dać do myślenia, ale zaślepiony Osiemnastką zlekceważyłem to wyraźne ostrzeżenie... Oczywiście wkrótce się to srogo zemściło - asfalt odszedł w niebyt wraz z Osiemnastką, a mi znów zostały piachy po pachy... I rzeczony Czachulec - w środku mocno zwydmionego sosnowego lasu okazał się być cmentarzem żydowskim i jednocześnie miejscem, gdzie istniało lokalne getto podczas wojny. Ale że tak w środku niczego? Dziwna sprawa... Swoją drogą oznaczanie na drogowskazie żydowskiego cmentarza krzyżem to też dość oryginalny pomysł ;)
Po tej smutnej jak dla mnie historii oraz niemal równie smutnej dla roweru, piaszczysto-kamienistej drodze w końcu znów wychynąłem na asfalt boży - i kompletnymi zadupiami, gdzie nawet diabeł nie powie dobranoc, bo nie ma tam nic, mijając drogowskaz traktujący o jakiejś jednej Stanisławie ("Stanisława 1"), jadąć skrajami to tej, to tamtej gminy, kawałek znów piaskami, szczekającymi pieskami i krowami w kropki oraz jeden nieczynny wiatrak, w końcu dociągnąłem do Goszczanowa i - uwaga - Chlewa. W Chlewie odbiłem na Krąków (nie mylić z Krakowem), gdzie już byłem w zeszłym roku, ale nie miałem czasu zwiedzić miejscowego Wąwelu, czyli ruiny dworu malowniczo położonej na łysym wzgórzu z panoramami na kombajny. Tym razem nadrobiłem zaległość - i pojechałem dalej na Górę (choć wolałbym wreszcie w dół) - w Górze był kościół ze ślubem, więc siłą rzeczy, jak to w Górze, uroczystość była dość podniosła ;D
Z Góry nie na Pazury (bo nie było), tylko na Kalinową - tu wreszcie jakieś drugie jeść (pierwsze było przed Kaczkami) - a że jeszcze miałem ponad godzinę do pociągu ze stacji Błaszki, to podjechałem do samego miasteczka ("łapiąc" trasę z 2004 r., gdy jechałem nad morze prawie przez Wrocław;) - obejrzałem jakiś niby-rynek - i wróciłem na stację Błaszki (przez Smaszków, by było smaszniej;)
Stacja (dosłownie) zabita dechami - przyjechało tym razem Regio z przedziałem bagażowym jak drzewiej bywało, więc zmieściło by się 10 rowerów z rana, ale jechał tylko mój i jeszcze jedna Merida :)
W mieść Uć byłem o zmroku - i żeby się już całkiem dobić kondycyjnie (a czemu? - o tym za chwilę), wróciłem do domu pętliczkując jeszcze przez Park Zdrowotny.

Podsumowanie:
Jechało mi się zdecydowanie źle - z trzech powodów, z czego o dwóch miałem pojęcie (choć jeden był niezaplanowany), a o jednym - pojęcia nie miałem. Teoretycznie Merysia po serwisie powinna śmigać jak ta lala - wiedziałem, że będzie generalnie pod górkę (powód pierwszy), miałem mieć za to z (niezbyt silnym co prawda) wiatrem z N. A wiatr (powód drugi) był czasem z NW, a nawet W, czasem zaś z NE - ponadto było, mimo braku słońca dość duszno.
Powód trzeci odkryłem już w pociągu powrotnym - całą, ale to całą trasę nowa osłonka zębatki lekko tarła o osłonę przedniej przerzutki: efekt był taki, że na każde machnięcie pedałem przypadała konieczność włożenia dodatkowego, niewielkiego co prawda wysiłku - ale po 100 km z hakiem na koniec się czułem, jakbym machnął ze dwie setki ;)

Pozytywy:
Zaliczonych 8 nowych gmin:
- Kościelec (nie mylić z Czachulcem;)
- Brudzew
- Turek-wieś
- Turek-miasto
- Przykona
- Kawęczyn
- (nieplanowany) Malanów
- Lisków.

Napęd:
- rozlana kawa z dworca
- ciastko z Lidlu
- 1 duży jogurt
- jeden wafel "Zebra" (ale nie z kopytami;)
- 1,2 l wody
- 0,8 l pepsówy.