Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi Pan huann z miasteczka Uć w województwie uckim. Ma już przejechane na bs-ie 89150.50 kilometrów - w tym 3444.84 w sposób gruntowny! Przemieszcza się MERIDĄ Kalahari 500 (rocznik 2001) z prędkością zaskakująco średnią, bo wynoszącą 23.00 km/h - i się wcale tym nie chwali, jeno uprzejmie informuje.
Więcej o nim tu, a niżej BATONY NA BOCZKU ;)
2024 button stats bikestats.pl 2023 button stats bikestats.pl 2022 button stats bikestats.pl 2021 button stats bikestats.pl 2020 button stats bikestats.pl 2019 button stats bikestats.pl 2018 button stats bikestats.pl 2017 button stats bikestats.pl 2016 button stats bikestats.pl 2015 button stats bikestats.pl 2014 button stats bikestats.pl 2013 button stats bikestats.pl 2012 button stats bikestats.pl Zaliczone rowerowo gminy:

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy huann.bikestats.pl

Archiwum bloga

  • DST 71.02km
  • Teren 8.00km
  • Czas 03:22
  • VAVG 21.10km/h
  • VMAX 51.50km/h
  • Kalorie 1229kcal
  • Podjazdy 425m
  • Sprzęt MERIDA KALAHARI 500
  • Aktywność Jazda na rowerze

ZaDrzewicze na bis

Piątek, 21 maja 2021 · dodano: 21.05.2021 | Komentarze 2

Będąc kilka dni temu za Drzewicą miałem za mało czasu, by zwiedzić Przysuchę, więc postanowiłem tam wrócić - i wykręcić kolejną pętelkę - tym razem nie na NE, a na SE od Drzewicy. Wycieczka miała być wczoraj, ale tak niemiłosiernie duło, że ograniczyłem się do 25 km-ów - pieszkom wokół mojego przydomowego lasu :)

Dziś co prawda wiało chyba równie paskudnie, ale z innego kierunku (SW), więc zaplanowałem trasę tak, aby najgorsze przejechać leśnymi drogami, co się okrutnie miało zemścić - nie uprzedzajmy jednak faktów.

Początek (ale też i finał) wycieczki identyczne z tymi sprzed tygodnia, czyli na dworzec, stąd ŁKĄ do Drzewicy - i po zatoczeniu sześćdziesięciokilometrowej pętelki na Przysuchę - taki sam powrót.

Początek przyjemny: z Drzewicy przy tylno-bocznym wietrze do Rusinowa, a stąd już gorzej, bo raczej pod wiatr - do Skrzyńska. Mimo to nie jechało się tragicznie - przysłużył się do tego zwłaszcza znakomity asfalt (przepraktykowany już poprzednim razem). W Skrzyńsku zamiast jak poprzednio w lewo - odbiłem w prawo i zaraz już była Przysucha: nim jednak zabrałem się za zwiedzanie centrum, najpierw wyjechałem z niej na chwilkę po nową gminę - Borkowice. Po drodze: ruina młyna i most na Radomce, a w nowej gminie - stara kapliczka.








Stąd cofnąłem się kawalątek i pod huraganowy wiatr w dolinie Radomki dopełzłem wkrótce do miejscowego Bora Bora i Las Palmas :)






Przysucha nie bez powodu jest Przysuchą: w tym momencie okazało się, że grozi mi przysuszenie, gdyż z nieznanych powodów pękła w sakwie butelka z wodą i blisko litr wyciekł - dobrze, że miałem wszystko dodatkowo w foliach i ostatecznie nic nie zamokło, ale zostałem niemal bez picia! Dlatego jadąc w stronę centrum odwiedziłem sklep, a roweru pod nim przypilnował sympatyczny doberman :)


Kolejny postój to rynek:




A tuż obok najciekawsze obiekty miasteczka, czyli świeżo po remoncie, ale zamknięta na głucho synagoga oraz pałacyk z muzeum Oskara Kolberga:




Zawitałem też pod miejscowy kirkut, ale z każdej strony był zamknięty, więc tylko przez płot obejrzałem grobowiec tutejszych cadyków, wśród których był ponoć jeden zwany "Świętym Żydem" - grobowiec, jak to u nas, ozdabia "merytoryczny w treści" i "ozdobny w formie" napis... :(




Po wyjeździe z miasta zaczęły się schody - i to dosłownie: najpierw (jeszcze na złudnie gładziutkim asfalcie) dwa dość strome podjazdy (łącznie 100 metrów do góry) do wsi Kozłowiec, a potem stało się coś, czego się nie spodziewałem w najgorszych nawet prognozach ze street view: średnio 3% pod górę po strasznym, chyba stuletnim bruku z kocich łbów, przemieszanych z luźnym żwirem i dziurdziołami wszelakimi. Od lat nie jechałem takim dramatem! Tak to jest, jak się chce przejechać lasami, by nie wiało w pysk. A lasów było 8 km-ów, zaś bruk przeszedł dość szybko w... kopny piach z pojedynczymi głazami (chyba resztki po próbach utwardzania?) - doszły też korzenie drzew, a wszystko pięknie rozryte ciągnikami, bo właśnie (a jakże!) trwają tu wycinki. Dość rzec, że nawet gdy już zdobyłem najwyższy punkt o nazwie Sobacza Góra, zjazd następować mógł z prędkością 12-15 km/h, choć były miejsca, że nawet z górki w ogóle nie dawało rady jechać, a Mery ryła nosem w koleinach jak dzik w żołędziach...

Po drodze zapewne było malowniczo (choć lasu tak z 1/3 wycięta), ale zapamiętałem z tej drogi tylko jęki: swoje i Mery.




W końcu las się skończył, znów pojawił się wiatr (prosto w trąbę) oraz dziurawy asfalt we wsi Kurzace - Jezu, jak się cieszyłem z tych mało radosnych faktów! Średnia prędkość całej wycieczki w tym momencie wynosiła 19 km/h... Wreszcie wyjechałem na główną szosę Gowarczów-Drzewica, zatem miałem znów wiatr z tyłu i lewego boku - teraz więc szło o jak najszybszy dojazd na pociąg, więc (prawie na koniec) już tylko krótka przerwa obok malowniczo położonego młyńskiego siedliska.


Podsumowując: wycieczka fizycznie wykańczająca, choć tereny malownicze i ciekawe historycznie - a najważniejsze, że udało się mimo wszystko wrócić "z tarczą" (czyli Mery się nie rozleciała;)




Komentarze
huann
| 22:13 piątek, 21 maja 2021 | linkuj Oj tak - nawet przełożenie 1/1 przez dłuższą chwilę było w użyciu.

Dzięki - Mery ma semislicki, więc ciężko to szło. A kręgosłup od wstrząsów napiernicza mnie do tej pory. Czyli w sumie: ahoj przygodo! ;)

Kulturwa ich mać.
Trollking
| 22:10 piątek, 21 maja 2021 | linkuj I to pewnie najmniejszą tarczą :)

Fajna relacja, choć emocje jeszcze spływają mi z ekranu, dobrze znane z wycieczek w nieznane :) Najczęściej zabieram mtb, bo żyjemy w Polsce, a nie w kraju cywilizowanym, więc szosy szkoda.

Krzewienie kultury pięknymi hasłami smarowanymi przez troglodytów to kolejny rodzimy specyfik.
Komentować mogą tylko znajomi. Zaloguj się · Zarejestruj się!