Uć z Tysiącem Elbrusów i Sześcioma Szpilkami aż

Czwartek, 11 lipca 2013 · dodano: 11.07.2013 | Komentarze 5

Od M. do p. na P. via Sześć Szpilek i pod wiatr.
Z p. na P. do M. klasyczną ostatnio trasą i z wiatrem.
Sakwy lekkie; dziś stuknęło 1000 rowerowych Elbrusów w tym roku: 5642 km przebiegu :)

Uć najzwyklejsza

Środa, 10 lipca 2013 · dodano: 10.07.2013 | Komentarze 0

Od M. do p. na P. najzwyklejszą trasą - pod silny wiatr.
Powrót identyczny, tyle, że z wiatrem.
Sakwy lekkie; napęd chrupiący i zgrzytający, ale za to jakimś cudem zaczął wskakiwać bieg nr 6, który od blisko pół roku, ze względu na wygięcie mechaniczne nie fungował.

Uć serwisowo-serowa

Wtorek, 9 lipca 2013 · dodano: 09.07.2013 | Komentarze 0

Już od raniuśka od M. po serwisach rowerowych uściślić przyczyny strzelania. I tak, w Piaście-Kołodziei powiedzieli, że to zdarte zębatki - i tqakoż w Dymanie powiedzieli toć samo - azaliż musieć to być prawda!
Oraz terminy okrutne jeśli chodzi o serwisowanie - co najmniej tydzień :/
Z serwisów zaś rozkopami do p. na P., a stamtąd z dwoma serami typu oscyp (mój) i oscypek (kol. Kaloryny) do koleżanki celem dostarczenia - i do M.
Strasznie jest jeździć po mieście ze strzelającym napędem.

Uć ze strzelającym napędem

Poniedziałek, 8 lipca 2013 · dodano: 09.07.2013 | Komentarze 5

Od M. do p. na P.; z p. na P. do szpitala na peryferiach Żulianowa w odwiedziny, stąd do d., a z d. do M.
Cały dzień ze strzelającym podczas startu i chrupiącym podczas jazdy łańcuchem - ani wystartować normalnie, ani jechać wspaniale. W dodatku momentami korki, więc średnia do bani, za to bani na kolani już ani ni :)
Upał, wiatr słaby z N; sakwy pełne celulozy aż do d.!

Rydwan - Rowerem!

Niedziela, 7 lipca 2013 · dodano: 07.07.2013 | Komentarze 8

A nawet dwoma rowerami: z M. kolejna setka - tym razem nad Staw Rydwan koło Łowicza, ale nie łowicz, tylko się poplu-skacz.
Od M. najpierw na Las Wiączyński, gdzie terenowo, potem do stałej trasy na B-ziny i Łyszkowice - no i nad Rydwan. Wiatr cały czas mniej lub bardziej w pysk, umiarkowany, momentami nieco przeszkadzał.
Nad Rydwanem byczenie 2,5 h - i na abarot, ale w połowie inną trasą, bo przez Domaniewice i bokami i dopiero pod Kotulinem powrót na poranną trasę. No i z wiatrem, za to generalnie pod górę. I na koniec również przez Wiączyński Las.
Sakwy cały dzień dość mocno wypchane piknikowymi dobrami.
Napęd w Meridzie zaczyna szwankować ze zużycia - chyba się łańcuch rozciągnął, bo przy ostrzejszym starcie 'strzela', a tak to trochę pochrupuje.
Oby do przeglądu! A przegląd w sierpniu dopiero :(

Uć goniąca ogon

Piątek, 5 lipca 2013 · dodano: 05.07.2013 | Komentarze 0

Od M. do p. na P. via dawna p. na W. sprawdzić służbowo, czy to, co zostało jest, czy się rozeszło po gościach (i lokalsach). Z wiatrem.
Z p. na P. do d. pod wiatr i prosto w przeczarną chmurę gradoburzową.
A z d. goniąc ogon burzy do M. - pierwsze 500 m sucho, potem po rozlewiskach, ale już w słońcu, a ostatnie 6 km we wciąż jeszcze padającym deszczu, ale też i słońcu. I znów z wiatrem.
Tęczy nie stwierdzono; sakwy lekkie.

Uć służbowa bardzo

Czwartek, 4 lipca 2013 · dodano: 04.07.2013 | Komentarze 2

Najpierw od M. do p. na P., za trochę z fotoaparatem do p. na K. na chwilę i dalej po starych osiedlach porobić fotki do ulotki.
Odwiedzono trzy: Monwiłła, Skarbową i Radiostację. Upał wszędzie straszliwy, fotek ok. 30, następnie powrót do p. na P., a stąd, już w litościwej chmurze do M. świeżo wyremontowanym fragmentem Pietryny, którego obsiadły dziś jakieś Tuwimy z pleksiglasu i była to sztuka i biba oficjalna za przemówieniami, ale się nie załapałem, bo to było znacznie wcześniej niż późno.

Uć pełna zamętu

Środa, 3 lipca 2013 · dodano: 03.07.2013 | Komentarze 0

Najpierw z rana od M. do p. na P., gdzie okazało się, że jednak nie na rano, a na południe. Więc w międzyczasie do d. i do Szpitala Na Peryferiach Żulianowa w odwiedziny. Jeszcze jeden pan wyjeżdżając z parkingu próbował mnie staranować, bo twierdził, że to droga wewnętrzna, podobnie jak moja, a był z prawej. Oczywiście jechał przy tym zgodnie z przepisową prędkością ;)
Potem znów do p. na P. i powrót nową klasyką, bo stara rozkopana w 3 d...
Wiatr umiarkowany z S, a sakwy raczej lekkie.

Podkoluszek terenowo ekstremalny

Wtorek, 2 lipca 2013 · dodano: 02.07.2013 | Komentarze 2

Ponieważ brakuje nieco do statystyk jazdy w terenie, z okazji wolnej połowy dnia, postanowiłem się wybrać w miejsce bliskie, a jeszcze nie do końca przeeksplorowane (swoją drogą mało już takich miejsc koło miasta Uć mi zostało...) - do lasów pod Koluszkami, a konkretnie w rozjazdy wszelkich linii kolejowych.
Na początek od M. pojechałem sobie opłotkami wiśniogórsko-andrespolsko-kraszewskimi, jadąc tam, gdzie się dało gruntówkami, a nie asfaltem. Potem już bocznymi asfaltami na Bukowiec, Zieloną Górę, Borową do Chrustów - i to tych zarówno Starych, jak i Nowych. W którychś z nich była nawet remiza. Remiza w Chrustach - strzeszonego strażak strzeże! :)
Za Mikołajowem skończyły się na dłużej asfalty, za to pojawił się nieznany dotąd cmentarzyk ewangelicki - niestety, została tylko brama i jeden krzyżyk na krzyż.
Stąd leśnymi drogami, momentami mocno piaszczystymi na północ ku stacji Słotwiny - tu zaczęły się liczne tunele, przejazdy etc. W końcu wylądowałem, jadąc coraz bardziej nikłą, błotnistą drożyną w bajorze. Otoczyła mnie chmura czarna gzów i komarów - więc ratunku! - i w długą nazad! Jakoś ostatecznie udało się od tyłu przedostać na stację Słotwiny. Dalej mogłem spokojnie dojechać w pięć minut do Koluszek jak cywilizowany cyklista - ale gdzie tam! Skręciłem w pierwszą gruntówkę w stronę lasu, przejechałem pod trzema wiaduktami kolejowymi i omal nie utknąłem w śladach powodzi - worki z piaskiem, rowy z błotem, jedna wielka rozpierducha... Jakoś przeskoczyłem przez toto - dalej droga wyglądała nieco lepiej - z prawej bajoro, z lewej nieco zrywkowo, ale dało radę jechać. Kawałek. Droga urywała się na kolejnym rozlewisku z moskitami. Jak niepyszny na abarot do miejsca po powodzi i w inną na chybił trafił drożynę - na szczęście doprowadziła do solidnej leśnej żwirówki. Ale przygód było jeszcze mało - postanowiłem odnaleźć pewien dość interesujący budynek kolejowy, który zawsze widywałem tylko z okien pociągu. Najpierw skręciłem nie w tę przecinkę - na szczęście skończyła się kolejnym bagienkiem. W tył zwrot i w kolejną - tym razem prawidłową - cóż z tego, skoro także po kilkuset metrach zamieniła się w grzęzawisko. No to już pojechałem grzecznie żwirówką na Koluszki. Na skraju lasu, u zbiegu wszystkich linii kolejowych kończyła się przejazdem kolejowym, ale akurat na jego środku zaparkował jakiś towarowy. W lewo zaś odbiegała wielce kusząca płytówka w chaszczach... oczywiście w płytówkę (a nawet przez chwilę asfaltówkę!) zatem - skończyła się na jakichś starych bocznicach zarośniętych po pas i zezłomowanym kolejowym pługu :) Po próbach przedarcia się 50 m przez chynch i tory kolei wawsko-wienskiej, odkryłem malutką ścieżynę, która doprowadziła mnie do miejsca, gdzie przeskoczyłem na właściwą stronę torów. Dalej była wstrętna trzęsąca płytówa a'la kratownica, w końcu zjechałem z niej na asfalty Żakowic i bokami robiąc dotarłem wkrótce do głównej trasy Koluszki-Łódź. Skręciłem na Borową, ale jakoś jeszcze nie miałem dość, więc gruntówką wzdłuż torów dojechałem do stacji kolejowej Gałkówek, gdzie chłopaki haratały w gałę, a budynek dworca po dziś dzień poharatany po bitwie łódzkiej. Z Gałkowa (gdzie jeszcze pojechałem podziwić pocisk wbity z bitwy w wieży kościelnej) do Janówki ponownie gruntami leśnymi, a potem na Ignaców, Bedońską Wieś, Jędrusiów - i tak w niecałe 3,5 h powróciłem do M.
Gula na kolanie - fiolet (choć może nie aż tak ultra); wiatr dość silny z SW - na powrocie wyżął resztki entuzjazmów wszelakich. Zwłaszcza, że znów gorąco. Średnia - kaputt, choć jak na takie podkoluszki to i tak mogło być gorzej.
Sakwy na lekko.

Uć rozkopana na amen

Poniedziałek, 1 lipca 2013 · dodano: 02.07.2013 | Komentarze 3

W związku z kompletnym rozkopaniem centrum miasta Uć od 1.07. (40 czy coś km zamkniętych ulic, inne, które były jednokierunkowe zmienione w dwukierunkowe, wyłączenia pasów etc. itd. - największy ponoć reymont (wliczając w to Władysława Stanisława) w historii miasta), od M. do p. na P. zupełnie nowym wariantem - ruchliwą arterią.
Nazad, z p. na P. do M. podobnie.
Uciążliwie i dużo świateł, a w godzinach szczytu - jedno wielkie samobójstwo na raty.
Ale nic to - przeżyliśmy potop szwedzki - przeżyjemy (chyba) i paraliż miasta.
Byle do października :p
Acha - kolano boli, bo się rąbnąłem o ramę (Hare Rama Rama Hare swoją drogą) jak skakałem po jakichś krawężnikach, żeby się wydostać z owej matni. Taka gula; fioletowa.