Wyrąbista:/ Pętelka z Parowami

Niedziela, 24 kwietnia 2022 · dodano: 24.04.2022 | Komentarze 3

Prawie zawsze, gdy zataczam jakąś pętelkę, najpierw jadę z wiatrem - żeby się rozruszać i zrobić zapas dobrej średniej, która na powrocie pod wiatr stopniowo marnieje. Ale gdybym robił odwrotnie, to najpierw bym się zachechłał, a z powrotem i tak wlókł. Dziś jednak, chcąc odwiedzić wiosenny, malowniczy (czy dziś malowniczy - o tym za chwilę) bukowy Las Janinowski i położone w jego głębi Parowy (rezerwat przyrody) musiałem niestety najpierw powalczyć ze wzmagającym się, choć nie jakimś huraganowym wietrzyskiem z E. Trasa wiedzie przez Uckie Pagórki, więc miejscami było zacisznie, a i duża ilość zadrzewień i kilka wsi dawały jakieś tam wytchnienie.

Dojechałem do docelowego Lasu - wjechałem doń odwrotnie niż zazwyczaj, bo od południowego zachodu, więc czekała mnie bardzo fajna, leśna droga o równej, gruntowej nawierzchni - łącznie ponad 3 km-y do Parowów. Niestety: czym bliżej rezerwatu, tym droga bardziej rozryta i więcej ściętych wielkich buków w stertach przy drodze. Ale to, co się ukazało na wejściu do rezerwatu, to... jest na zdjęciach w linku z trasą. Nie ma w języku kulturalnych ludzi słów na określenie tego, co zrobiły LP, czyli zwykłe KANALIE. Jeden z ostatnich lasów bukowych koło Łodzi, Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich, Obszar Natura 2000, bezpośrednie sąsiedztwo (granica!) rezerwatu przyrody: oto jak Lasy Państwowe "gospodarują" w miejscu, które do niedawna stanowiło miejsce odpoczynku dla turystów i osób, które po prostu chciały chwilę pobyć w lesie. W sezonie lęgowym. W LESIE? W JAKIM KURWA LESIE?! To jest fabryka drewna, nic więcej! Czy ja pisałem coś o skrajnej podłości? To tak, jakbym nic nie napisał: to jest... i tu EDIT: niech każdy sobie dopowie jedyną słuszną odpowiedź.

Przeszedłem się z rowerem po nie ruszonej enklawie, czyli rezerwacie, ale cały dobry nastrój i ochota na fotografowanie buków i zawilców diabli wzięli, więc postanowiwszy więcej tam już nie jeździć (chyba za 50 lat, jak drzewa odrosną - na wózku inwalidzkim, jak dożyję) mogłem zrobić tylko jedno: rozjeździć choć trochę wkurw nabijając ponadprogramowe kilometry. Na szczęście już zazwyczaj z tylnym lub co najwyżej bocznym wiatrem. Po drodze zrobiłem postój nad zalewem w Cesarce koło Stryjkowa oraz drugi - przy swędowskim młynie, do którego specjalnie zrobiłem niewielką zawijkę. A potem już klasycznymi pętelkowymi opcjami omijając na wszelki wypadek wszystkie potencjalnie wycięte lasy po drodze - do domu.

Dziś o czasówkach jakichś wielkich mowy być nie mogło ze względu na wiatr i dużą ilość pagórków, ale średnia wyszła (jak na tę trasę, w tym odcinek terenowy) dość zadowalająca. Cieszy zwłaszcza Vmax, zrobiony w dodatku pod wiatr, choć oczywiście z zacnej górki :)