Z Jamboru - a wcześniej "Akcja Piesek"

Niedziela, 4 czerwca 2023 · dodano: 04.06.2023 | Komentarze 6

Najpierw króciutko o samej jeździe powrotnej z działki, choć w sumie nie ma o czym: wiało dziś słabo, ale męcząco dokładnie w pysk (z NNE), a w dodatku był to typowy gniot wyżowy, więc wymęczył - średnia w zaistniałej sytuacji wyszła (niemal) rewelacyjna.

Clou dzisiejszego dnia okazało się jednak nieoczekiwane spotkanie w lesie. Jak zazwyczaj przy okazji działkowania wybrałem się na kilkugodzinne włóczenie się po okolicznych lasach. Wszystko było zwyczajnie, gdy nagle w środku leśnego niczego - kilometr od szosy, kilometr od najbliższej wsi, ale zaledwie kilkadziesiąt metrów w linii prostej od miejsca, gdzie 2 lata temu nieoczekiwanie znalazłem żółwia - na leśną ścieżkę wyskoczył niewielki czarny piesek. Sądziłem, że zaraz pojawi się właściciel, ale nie... Piesek bez obroży, młodziutki (na oko z pół roku?) zaczął biegać dookoła na początku się zbytnio do mnie nie zbliżając. Ruszyłem dalej ścieżką obserwując go - co chwila podbiegał do drzewek i je "zaznaczał", to znów biegł wzdłuż, w poprzek, tam i siam. Doszedłem do wniosku, że się zgubił - ale w takim miejscu? Idąc zauważyłem, że zaczął mi w pokrętny sposób towarzyszyć: to właził w krzaki, to zostawał w tyle lub biegł do przodu, ale cały czas kręcił się w pobliżu. Gdy doszliśmy do rozstaju dróg, pobiegł w stronę wsi - odetchnąłem, bo sądziłem, że wraca do domu z psiego "giganta". Skręciłem w przeciwną stronę, ale zaraz znów się pojawił. Pomyślałem, że jak zrobię postój, to się znudzi i jednak pójdzie do wsi, ale znów nic z tego: łaził dookoła, nawet podszedł i dał się pogłaskać. Cóż było robić - ruszyliśmy z powrotem na moją działkę, choć to było jeszcze dobre parę kilometrów przez las. Najgorszy był moment, gdy musieliśmy jakoś przekroczyć ruchliwą szosę z Łasku do Piotrkowa - piesek nie dawał się złapać i bałem się, że zaraz zginie marnie. Zatrzymałem się więc kilkanaście metrów od szosy, poczekałem aż chwilowo nic nie było słychać żadnego auta - i szybko daliśmy dyla na drugą stronę. Reszta marszu na działkę odbyła się już bez większych przygód, po drodze piesek zaczepiał wszystkie wsiowo-działkowe psy za bramami i miał ewidentne psie ADHD non-stop. Po drodze wstąpiliśmy jeszcze na działkę dawno nie widzianych znajomych, bo pomyślałem, ze przydał by się jakiś sznurek (u mnie właśnie "wyszły" i nic nie miałem), czy coś, gdyby trzeba było go po coś złapać. Dostałem sznurek (niestety obroży ani smyczy nie mieli), pogadaliśmy chwilkę i jeszcze drogą nad rzeką (by się napił, bo dyszał już jak lokomotywa) dotarliśmy na działkę.

Tylko co dalej?

Okazało się, że z okazji niedzieli żadne lokalne instytucje typu schroniska, animalsi etc. albo nie działają, albo nie można się dodzwonić, albo "nie ich teren". No to sobie narobiłem kłopotu ;) Tymczasem piesek dostał trochę jedzenia (została mi kiełbasa z grilla, chleb, nieco sera) i się zrobił mega-serde(le)czny ;) - zaczął przychodzić, próbował dawać buziaki etc. - a przy okazji bez najmniejszego problemu wskoczył na stół, gdzie spałaszował resztkę kiełbasy. No trudno. Po czym poleciał do furtki, jakimś sposobem ją otworzył i dał dyla. Nie było go z kwadrans - sądziłem, że pobiegł dalej zwiedzać świat - ale nagle wrócił. Zamknąłem furtkę na klucz i już zacząłem kombinować jak tu z nim wracać do miasta, by nie został pozostawiony bez opieki - teoretycznie musiałbym zostawić na działce rower, zawiązać mu zdobyczny sznurek, następnie pieszkom 12 km-ów do najbliższego pociągu - ale znów - co dalej? Z Tobikiem z pewnością by się pożarli...

Piesek sam podpowiedział co dalej: nie mogąc otworzyć porządnie zamkniętej furtki zaczął piszczeć, szczekać i próbować się podkopywać. Wpadłem więc na pomysł, by z nim wrócić do lasu, gdzie spotkaliśmy się rano i niech sam decyduje, czy chce do wsi. No to znów 1,5 km-a do szosy, ponownie akcja przeskakiwania przez jezdnię, kolejne 1,5 przez las: czym byliśmy bliżej wsi, tym bardziej mi znikał z przodu. Wyraźnie się zainteresował pierwszymi chałupam, a tu patrzę i widzę, że stoi przy aucie jakiś pan. Podszedłem i się pytam, czy zna może takiego pieska? Pewnie, że zna! To miejscowy powsinoga, kręci się tu od jakiegoś miesiąca, ponoć wyżera kotom żarcie z misek i pan (chyba nie do końca tutejszy, tylko mający za działkę stare siedlisko) już się zastanawiał, czy go nie adoptować, choć ma już psa Misia. I w tym momencie piesek skoczył na Misia (furtka była uchylona) i zaczęła się psia awantura! Jeszcze tego mi brakowało... na szczęście pan szybko je rozdzielił, piesek poleciał dalej przez wieś - a ja - cóż mogłem zrobić innego? - szybciutko wróciłem po własnych śladach przez las na działkę.
Niech mu się tam jakoś wiedzie :)

Następnym razem będąc na działce z pewnością wybiorę się do tej wsi - nie tyle, by go znów spotkać (jeszcze znów za mną poleci - i znowu będzie kłopot), co popytać, jak się ma. Nie wyglądał na zabiedzonego, aczkolwiek był chudawy. Ale sierść miał błyszczącą, a energią mógłby się podzielić z kilkoma innymi psami, więc chyba nie ma tam tragicznie. Byle tylko nie próbował sam przeskakiwać przez szosę, albo jakiś zwyrol-myśliwy nie chciał go odstrzelić.

Gdybym tylko miał możliwość dania mu domu, a wcześniej przetransportowania, to z pewnością by już dziś nie musiał buszować po miskach wiejskich kotów...

Spacer, na którym się spotkaliśmy - ze ZDJĘCIAMI PIESKA :)

Do Jamboru

Sobota, 3 czerwca 2023 · dodano: 03.06.2023 | Komentarze 2

Niemal powtórka z zeszłosobotniej rozrywki, czyli do Jamboru w sprawach drwalowo-suszowych. Niemal, bo z jednej strony na szczęście bez przewrotnych ani innych przykrych przygód, z drugiej - wiatr tym razem niestety z E - i tyleż w związku z tym z tyłoboku, co z boku, a czasem z przodu; w dodatku gniot wyżowy, więc z góry, zatem raczej wymęczył, niż pomógł.

A co do wspomnianego drwalenia, to tym razem szło nie o cherlawe dębczaki, ale dwie potężne, całkiem suche sosny (jedna złamana w połowie, zatem sam pień) tuż za płotem działki - ich wywrócenie się na siatkę i domek mogłoby spowodować prawdziwą katastrofę, więc choć to nie mój las, czas był najwyższy działać, bo właściciele lasu nieznani i brak możliwości jakiegokolwiek kontaktu. Zamówiłem fachowca, naczekałem się aż 4 h, wreszcie przyjechał potężnym ciągnikiem z wyciągarką, zaczepił łańcuch o pnie, podpiłował, trachnęło na pół Jamboru - i po kłopocie :) Teraz korniki mogą sobie dalej buszować w pniach, ale na leżąco ;) A jak się okazało - te sosny ledwo już stały, tak były wypróchniałe. Wystarczyłaby prawdopodobnie jedna większa wichura i nieszczęście gotowe!
Teraz pozostało już tylko zlać porządnie przed wieczorem działkę, bo susza niebywała...

Z Jamboru

Niedziela, 28 maja 2023 · dodano: 28.05.2023 | Komentarze 4

Ranek wstał słoneczny, a ja cokolwiek potłuczony. Ruszyłem jednak na niespieszny spacer po borach-jamborach - po drodze spotkałem m.in. dużego brzęczącego robala oraz pierwszego grzyba w tym roku (typu ogólnopurchawkowego).

Z działki (po m.in. wycięciu dwóch suchych dąbczaków - wyrwidąb ze mnie, hoho!) wyjechałem późnym popołudniem. Wiało nadal z ENE, a to oznaczało niestety powrót pod wiatr. Na szczęście nie wiało mocno, ale i tak wybrałem opcję najkrótszą początkowo wzbogaconą o wizytę na wiejskim śmietniku (w kwestii szkła i plastików). Do domu dotarłem już na szczęście bez żadnych przygód.

Do Jamboru

Sobota, 27 maja 2023 · dodano: 27.05.2023 | Komentarze 5

W sprawach pozarowerowych jest chwilowo (odpukać) stabilnie, więc wykroił się swobodny weekend - nie było wyjścia, trzeba było skoczyć na działkę zamontować zaległe rolety (masakra - 3h pierniczkowania się z zaczepami, bo ściany z dykty, albo wystające framugi, każde okienko z innej parafii etc.), a zwłaszcza wszystko podlać, bo susza coraz gorsza.

Jazda dziś niemal stałą trasą (niemal, bo chciałem ominąć zamknięte rogatki w Pawianicach i pojechałem na kolejny przejazd, ale tam to samo - sterczałem chyba z kwadrans), wiał chwilami silniejszy wiatr z ENE (zatem tylno-boczny, przeważnie pomocny - patrz: przyzwoita średnia), słonko świeciło, ale obyło się bez upału - byłoby idealnie, gdyby nie pewien drogowy idiota jeszcze w mieście...
A było to tak:
W poprzek ruchliwej rowerowej asfaltówki, chcąc włączyć się do ruchu w miejscu, gdzie na jezdni zawsze jest korek, ustawiło się autobydlę. Jadąc rowerówką wyprzedziłem cały rządek rowerów, hulajnóg etc. i zobaczyłem go dość późno. Machnąłem znacząco, by się cofnął umożliwiając przejazd (z tyłu miał mnóstwo miejsca) - a ten nic. Po hamulcach dać już nie mogłem (zaraz by mi w d... wjechał jadący za mną sznureczek), więc jedyne, co mogłem, to wskoczyć (mimo samochodowego korka) na jezdnię przed jego mordę...znaczy: maskę i - jakoś się mieszcząc - ominąć krowę. Strasznie niekomfortowa sprawa, ale się udało, choć nie do końca: chcąc od razu wrócić na dedeerówę władowałem się w wysoki krawężnik oddzielający od niej jezdnię. Przód jeszcze poderwałem, ale tył z załadowanymi sakwami - wiadomo... No to sobie szurnąłem bokiem lecąc na prawo: bark stłuczony, łokieć obtarty, kostka zdarta. Tak, właśnie TA kostka :((

Jutro powrót z tym wszystkim, już się cieszę :/ A gnój jak stał tak stał, szybki nie uchylił gdy mu powiedziałem, co myślę o jego macierzy kwadratowej, a po chwili inni kierowcy wpuścili go na jezdnię, więc sobie w pisu pojechał.

Z Jamboru na sposób kombinowany

Wtorek, 9 maja 2023 · dodano: 09.05.2023 | Komentarze 6

Wczoraj wieczorkiem przeszedłem się na tradycyjny spacerek nad rzeczkę i opodal krzaczka - nareszcie woda zeszła z łąk i można generalnie wszędzie przejść :)

A dziś od rana zaczęło dmuchać - już około 10.00 z drzew zaczęły spadać gałązki, szyszki, a czasem nawet jakaś większa gałąź - jazda pod taki wiatr, albo nawet przy bocznym nie miałaby szans powodzenia. Dałem więc sobie siana, bo szkoda zdrowia, poszedłem niespiesznie obleźć jamborowe lasy (jeden wór nowych śmieci zebranych po drodze, smutny widok całych połaci miejsc, gdzie zbieram grzyby zaznaczonych do wycięcia), a potem jeszcze trochę się pobyczyłem, porobiłem jakieś drobne działkowe roboty - i ruszyłem - na pekap ;)

By było jak najbardziej z wiatrem wybrałem opcję szosą główną (nieprzyjemny duży ruch i brak poboczy) do Łasku. Tu wsiadłem do e-ŁKI. W e-ŁCE okazało się, że biletu na rower (za zero złotych) już się w automacie nie kupi, tylko trzeba lecieć przez cały skład do pani konduktor, bo brak takiego biletu grozi karą - 20 zł! Co więcej - w dni powszednie w godzinach szczytu, niezależnie od odległości, za rower trzeba płacić - ponad osiem zyli. Czyli: pisowskie porządki dotarły i do ŁKA :/ Mi się dziś upiekło, bo było już późno, a pani konduktor łaskawie sprzedała mi bilet na rower wart zero złotych za - surprise! - zero złotych! Takie rzeczy tylko w Kaczolandzie.

Jadąc pociągiem dojechałem najdalej, jak się dało - czyli objechałem całe miasto, by znów mieć pi razy drzwi z wichurką: oznaczało to powrót aż z Widzewa. Po drodze korki, jeden duży rozkop oraz jeszcze odwiedzony po drodze kompresor, więc ostatecznie średnią niby "z wiatrem" i tak dziś diabli wzięli. A propos statystyk: Strava policzyła mi dziś Vmax na poziomie ponad 67 km/h, co nawet przy tak silnych podmuchach jest nierealne, a także różnicę wzniesień od Widzewa do domu jakby to były jakieś górzyska: na dziesięciu kilometrach ponad 400 metrów! Zatem Vmax dziś wyjątkowo z HuaWuja (zazwyczaj nieco zaniża w porównaniu np. z licznikiem), to samo różnica w wysokości. Może te kocopoły to jakaś ruska hakerska robota z okazji ichniejszego dnia zwycięstwa, czy jak?

Do Jamboru

Poniedziałek, 8 maja 2023 · dodano: 08.05.2023 | Komentarze 4

Wykroiły się dwa swobodniejsze dni, więc najpierw zawiozłem mamie zakupy, a potem hyc do Jamboru. Wiała dziś dość niebagatelna wścieklizna z E: 1/3 drogi cudownie (patrz: Vmax) pomagała, ale pozostała część trasy to wiatr boczny, albo wręcz przedni, więc generalnie wymęczył - w tym na sześciu Pabianickich Górkach, zwłaszcza że sakwy, jak to przy jeździe na działkę wyładowane tym i owym.

Jutro niestety powrót, a ma wiać jeszcze gorzej, z podobnego kierunku, zatem będzie to wiatr przednio-boczny: czasówki z pewnością nie będzie ;p

Z grabienia w Jamboru

Niedziela, 23 kwietnia 2023 · dodano: 23.04.2023 | Komentarze 4

Od rana pięknie i bardzo ciepło, więc znów ruszyłem niespiesznie na spacer do Jamborowych Lasów nieco inną trasą niż wczoraj - efekt: kolejne dwa wory śmieci. Tym razem odstawiłem je od razu na śmietnik wracając na działkę przez wieś, potem jeszcze kilka mniejszych robót działkowych - i czas było wracać rowerowo do domu.

Wiało dziś początkowo przepotężnie z SW, czyli kierunku generalnie bardzo korzystnego na powrót (patrz: Vmax - z sakwami!), ale czym byłem bliżej mety - tym słabiej. Po drodze mnóstwo otumanionych wiosną i zapewne kiełbasą z grilla nieostrożnych kierowców - jeden pędził na czołówkę bo "musiał" zdążyć ominąć kolumnę rowerzystów z mojego naprzeciwka; drugi wymusił pierwszeństwo mając za nic zasadę prawej ręki, a trzeci... już w mieście, potrącił rowerzystę, zapewne chwilę przed tym, jak przejeżdżałem. Wokół było już kilka osób z pomocą, rowerzysta właśnie podnosił się z jezdni, więc nie zatrzymywałem się, by nie robić dodatkowego bezsensownego zamieszania, ale sceny z jesieni zeszłego roku i zakrwawionej M. jako żywo stanęły mi przed oczami :/ Humor poprawiło mi dopiero nieoczekiwane spotkanie z Bitelsami kilka kilometrów dalej, którzy jechali w odwrotną stronę na jakieś fantastyczne lody! Żeby nie zmęczenie, to może nawet i pojechałbym ;)

A zmęczenie setne, bo w 3 dni oprócz 101 kilometrów rowerowo 3 spacery piesze (łącznie 20 km-ów), a wraz z pracami działkowymi wyszło 67 000 kroków (czyli jakieś ponad 50 km-ów) - nie wiem, czy dla zdrowotności, ale podejrzewam, że jutro będę w to zapewne wątpić... ;) No i w bonusie złapałem pierwszego kleszcza w tym roku.
Acha - padł pierwszy wymęczony tysiąc.

Jamborowanie

Sobota, 22 kwietnia 2023 · dodano: 22.04.2023 | Komentarze 2

Wczoraj udało się zagrabić wszystkie liście z działki (wyszło około 70 kopców), więc przed wieczorem wybrałem się jeszcze na krótką (bo łąki nadal pozalewane) przechadzkę nad rzeczkę i opodal krzaczka:

https://strava.app.link/FeIzhkcXczb

A dziś od rana sypanie wielkiej styrty ze wspomnianych kopców - wyszła jak co roku parę metrów długa. Poszło sprawnie w kilka godzin, więc po skończeniu roboty poszedłem powłóczyć się po Jam-Borach. Zapobiegliwie zabrałem wory śmieciowe - i słusznie, bo nazbierałem łącznie 3 (dwa plastików i 1 szkła) po zimie:

https://strava.app.link/OUwlkilXczb

Zatem po powrocie na działkę nie pozostało mi nic innego, jak wziąć Mery za rogi, załadować sakwy śmieciami i wywieźć urobek do wsiowych śmietników (na fotce - Mery i poranna styrta z grabiami jako skalą porównawczą:)

https://strava.app.link/KX6uH1rXczb

Do Jamboru na grabienie

Piątek, 21 kwietnia 2023 · dodano: 21.04.2023 | Komentarze 4

Wreszcie 3 dni stabilnej (przynajmniej w prognozach;) pogody - najwyższy zatem czas na prawdziwy początek sezonu działkowego, czyli coroczne grabienie liści nad Grabią!

Jechało się, mimo objuczenia ciężkimi sakwami nieźle - wiatr dziś generalnie początkowo słaby, potem co najwyżej umiarkowany wiał z ENE /E, był zatem na zmianę: tylny (wtedy pomagał) i boczny (wtedy niekoniecznie - zwłaszcza na Sześciu Górkach Pabianickich). Mimo to średnia wyszła nareszcie (jak na starą Meri) do zaakceptowania :)

Z Jamboru

Piątek, 14 października 2022 · dodano: 14.10.2022 | Komentarze 2

Zwykły powrót obładowaną grzybami Meridą - po drodze tak, jak ostatnio zawijka do mamy celem przekazania części grzybowych zdobyczy :) Wiało na szczęście z tyłów lub tyło-boków - niezbyt co prawda silnie, ale lepszy (!)rydz, niż nic. Jechało się zatem całkiem dobrze, choć pod koniec wymęczyło mnie miasto: formę oceniam na jakieś 70% sprzed covida. Mimo to blisko 100 km-ów w 3 dni w tempie bez rewelacji, choć do przyjęcia oceniam generalnie pozytywnie.

Zaległe linki do grzybobrań: z przedwczoraj i z wczoraj.