MikroUć z korko-szewską pasją

Środa, 7 czerwca 2023 · dodano: 07.06.2023 | Komentarze 4

"W życiu musi być coś stałego - choćby to była szewska pasja przy Kilińskiego!" - jak mawia kol.aard. Co prawda szewca, u którego wczoraj zostawiłem sandałki do reperacji miałem nie przy Kilińskiego, ale reszta się zgadza: jak ja od zawsze (i coraz bardziej) nie znoszę jazdy w korkach w upale po mieście! :< Pojechałem rowerem po naprawione sandałki tylko dlatego, by się nie tłuc tramwajem ani nie tracić ponad godziny pieszkom. Hmm, "dobre" i to.

Z Jamboru - a wcześniej "Akcja Piesek"

Niedziela, 4 czerwca 2023 · dodano: 04.06.2023 | Komentarze 6

Najpierw króciutko o samej jeździe powrotnej z działki, choć w sumie nie ma o czym: wiało dziś słabo, ale męcząco dokładnie w pysk (z NNE), a w dodatku był to typowy gniot wyżowy, więc wymęczył - średnia w zaistniałej sytuacji wyszła (niemal) rewelacyjna.

Clou dzisiejszego dnia okazało się jednak nieoczekiwane spotkanie w lesie. Jak zazwyczaj przy okazji działkowania wybrałem się na kilkugodzinne włóczenie się po okolicznych lasach. Wszystko było zwyczajnie, gdy nagle w środku leśnego niczego - kilometr od szosy, kilometr od najbliższej wsi, ale zaledwie kilkadziesiąt metrów w linii prostej od miejsca, gdzie 2 lata temu nieoczekiwanie znalazłem żółwia - na leśną ścieżkę wyskoczył niewielki czarny piesek. Sądziłem, że zaraz pojawi się właściciel, ale nie... Piesek bez obroży, młodziutki (na oko z pół roku?) zaczął biegać dookoła na początku się zbytnio do mnie nie zbliżając. Ruszyłem dalej ścieżką obserwując go - co chwila podbiegał do drzewek i je "zaznaczał", to znów biegł wzdłuż, w poprzek, tam i siam. Doszedłem do wniosku, że się zgubił - ale w takim miejscu? Idąc zauważyłem, że zaczął mi w pokrętny sposób towarzyszyć: to właził w krzaki, to zostawał w tyle lub biegł do przodu, ale cały czas kręcił się w pobliżu. Gdy doszliśmy do rozstaju dróg, pobiegł w stronę wsi - odetchnąłem, bo sądziłem, że wraca do domu z psiego "giganta". Skręciłem w przeciwną stronę, ale zaraz znów się pojawił. Pomyślałem, że jak zrobię postój, to się znudzi i jednak pójdzie do wsi, ale znów nic z tego: łaził dookoła, nawet podszedł i dał się pogłaskać. Cóż było robić - ruszyliśmy z powrotem na moją działkę, choć to było jeszcze dobre parę kilometrów przez las. Najgorszy był moment, gdy musieliśmy jakoś przekroczyć ruchliwą szosę z Łasku do Piotrkowa - piesek nie dawał się złapać i bałem się, że zaraz zginie marnie. Zatrzymałem się więc kilkanaście metrów od szosy, poczekałem aż chwilowo nic nie było słychać żadnego auta - i szybko daliśmy dyla na drugą stronę. Reszta marszu na działkę odbyła się już bez większych przygód, po drodze piesek zaczepiał wszystkie wsiowo-działkowe psy za bramami i miał ewidentne psie ADHD non-stop. Po drodze wstąpiliśmy jeszcze na działkę dawno nie widzianych znajomych, bo pomyślałem, ze przydał by się jakiś sznurek (u mnie właśnie "wyszły" i nic nie miałem), czy coś, gdyby trzeba było go po coś złapać. Dostałem sznurek (niestety obroży ani smyczy nie mieli), pogadaliśmy chwilkę i jeszcze drogą nad rzeką (by się napił, bo dyszał już jak lokomotywa) dotarliśmy na działkę.

Tylko co dalej?

Okazało się, że z okazji niedzieli żadne lokalne instytucje typu schroniska, animalsi etc. albo nie działają, albo nie można się dodzwonić, albo "nie ich teren". No to sobie narobiłem kłopotu ;) Tymczasem piesek dostał trochę jedzenia (została mi kiełbasa z grilla, chleb, nieco sera) i się zrobił mega-serde(le)czny ;) - zaczął przychodzić, próbował dawać buziaki etc. - a przy okazji bez najmniejszego problemu wskoczył na stół, gdzie spałaszował resztkę kiełbasy. No trudno. Po czym poleciał do furtki, jakimś sposobem ją otworzył i dał dyla. Nie było go z kwadrans - sądziłem, że pobiegł dalej zwiedzać świat - ale nagle wrócił. Zamknąłem furtkę na klucz i już zacząłem kombinować jak tu z nim wracać do miasta, by nie został pozostawiony bez opieki - teoretycznie musiałbym zostawić na działce rower, zawiązać mu zdobyczny sznurek, następnie pieszkom 12 km-ów do najbliższego pociągu - ale znów - co dalej? Z Tobikiem z pewnością by się pożarli...

Piesek sam podpowiedział co dalej: nie mogąc otworzyć porządnie zamkniętej furtki zaczął piszczeć, szczekać i próbować się podkopywać. Wpadłem więc na pomysł, by z nim wrócić do lasu, gdzie spotkaliśmy się rano i niech sam decyduje, czy chce do wsi. No to znów 1,5 km-a do szosy, ponownie akcja przeskakiwania przez jezdnię, kolejne 1,5 przez las: czym byliśmy bliżej wsi, tym bardziej mi znikał z przodu. Wyraźnie się zainteresował pierwszymi chałupam, a tu patrzę i widzę, że stoi przy aucie jakiś pan. Podszedłem i się pytam, czy zna może takiego pieska? Pewnie, że zna! To miejscowy powsinoga, kręci się tu od jakiegoś miesiąca, ponoć wyżera kotom żarcie z misek i pan (chyba nie do końca tutejszy, tylko mający za działkę stare siedlisko) już się zastanawiał, czy go nie adoptować, choć ma już psa Misia. I w tym momencie piesek skoczył na Misia (furtka była uchylona) i zaczęła się psia awantura! Jeszcze tego mi brakowało... na szczęście pan szybko je rozdzielił, piesek poleciał dalej przez wieś - a ja - cóż mogłem zrobić innego? - szybciutko wróciłem po własnych śladach przez las na działkę.
Niech mu się tam jakoś wiedzie :)

Następnym razem będąc na działce z pewnością wybiorę się do tej wsi - nie tyle, by go znów spotkać (jeszcze znów za mną poleci - i znowu będzie kłopot), co popytać, jak się ma. Nie wyglądał na zabiedzonego, aczkolwiek był chudawy. Ale sierść miał błyszczącą, a energią mógłby się podzielić z kilkoma innymi psami, więc chyba nie ma tam tragicznie. Byle tylko nie próbował sam przeskakiwać przez szosę, albo jakiś zwyrol-myśliwy nie chciał go odstrzelić.

Gdybym tylko miał możliwość dania mu domu, a wcześniej przetransportowania, to z pewnością by już dziś nie musiał buszować po miskach wiejskich kotów...

Spacer, na którym się spotkaliśmy - ze ZDJĘCIAMI PIESKA :)

Do Jamboru

Sobota, 3 czerwca 2023 · dodano: 03.06.2023 | Komentarze 2

Niemal powtórka z zeszłosobotniej rozrywki, czyli do Jamboru w sprawach drwalowo-suszowych. Niemal, bo z jednej strony na szczęście bez przewrotnych ani innych przykrych przygód, z drugiej - wiatr tym razem niestety z E - i tyleż w związku z tym z tyłoboku, co z boku, a czasem z przodu; w dodatku gniot wyżowy, więc z góry, zatem raczej wymęczył, niż pomógł.

A co do wspomnianego drwalenia, to tym razem szło nie o cherlawe dębczaki, ale dwie potężne, całkiem suche sosny (jedna złamana w połowie, zatem sam pień) tuż za płotem działki - ich wywrócenie się na siatkę i domek mogłoby spowodować prawdziwą katastrofę, więc choć to nie mój las, czas był najwyższy działać, bo właściciele lasu nieznani i brak możliwości jakiegokolwiek kontaktu. Zamówiłem fachowca, naczekałem się aż 4 h, wreszcie przyjechał potężnym ciągnikiem z wyciągarką, zaczepił łańcuch o pnie, podpiłował, trachnęło na pół Jamboru - i po kłopocie :) Teraz korniki mogą sobie dalej buszować w pniach, ale na leżąco ;) A jak się okazało - te sosny ledwo już stały, tak były wypróchniałe. Wystarczyłaby prawdopodobnie jedna większa wichura i nieszczęście gotowe!
Teraz pozostało już tylko zlać porządnie przed wieczorem działkę, bo susza niebywała...

Z Jamboru

Niedziela, 28 maja 2023 · dodano: 28.05.2023 | Komentarze 4

Ranek wstał słoneczny, a ja cokolwiek potłuczony. Ruszyłem jednak na niespieszny spacer po borach-jamborach - po drodze spotkałem m.in. dużego brzęczącego robala oraz pierwszego grzyba w tym roku (typu ogólnopurchawkowego).

Z działki (po m.in. wycięciu dwóch suchych dąbczaków - wyrwidąb ze mnie, hoho!) wyjechałem późnym popołudniem. Wiało nadal z ENE, a to oznaczało niestety powrót pod wiatr. Na szczęście nie wiało mocno, ale i tak wybrałem opcję najkrótszą początkowo wzbogaconą o wizytę na wiejskim śmietniku (w kwestii szkła i plastików). Do domu dotarłem już na szczęście bez żadnych przygód.

Do Jamboru

Sobota, 27 maja 2023 · dodano: 27.05.2023 | Komentarze 5

W sprawach pozarowerowych jest chwilowo (odpukać) stabilnie, więc wykroił się swobodny weekend - nie było wyjścia, trzeba było skoczyć na działkę zamontować zaległe rolety (masakra - 3h pierniczkowania się z zaczepami, bo ściany z dykty, albo wystające framugi, każde okienko z innej parafii etc.), a zwłaszcza wszystko podlać, bo susza coraz gorsza.

Jazda dziś niemal stałą trasą (niemal, bo chciałem ominąć zamknięte rogatki w Pawianicach i pojechałem na kolejny przejazd, ale tam to samo - sterczałem chyba z kwadrans), wiał chwilami silniejszy wiatr z ENE (zatem tylno-boczny, przeważnie pomocny - patrz: przyzwoita średnia), słonko świeciło, ale obyło się bez upału - byłoby idealnie, gdyby nie pewien drogowy idiota jeszcze w mieście...
A było to tak:
W poprzek ruchliwej rowerowej asfaltówki, chcąc włączyć się do ruchu w miejscu, gdzie na jezdni zawsze jest korek, ustawiło się autobydlę. Jadąc rowerówką wyprzedziłem cały rządek rowerów, hulajnóg etc. i zobaczyłem go dość późno. Machnąłem znacząco, by się cofnął umożliwiając przejazd (z tyłu miał mnóstwo miejsca) - a ten nic. Po hamulcach dać już nie mogłem (zaraz by mi w d... wjechał jadący za mną sznureczek), więc jedyne, co mogłem, to wskoczyć (mimo samochodowego korka) na jezdnię przed jego mordę...znaczy: maskę i - jakoś się mieszcząc - ominąć krowę. Strasznie niekomfortowa sprawa, ale się udało, choć nie do końca: chcąc od razu wrócić na dedeerówę władowałem się w wysoki krawężnik oddzielający od niej jezdnię. Przód jeszcze poderwałem, ale tył z załadowanymi sakwami - wiadomo... No to sobie szurnąłem bokiem lecąc na prawo: bark stłuczony, łokieć obtarty, kostka zdarta. Tak, właśnie TA kostka :((

Jutro powrót z tym wszystkim, już się cieszę :/ A gnój jak stał tak stał, szybki nie uchylił gdy mu powiedziałem, co myślę o jego macierzy kwadratowej, a po chwili inni kierowcy wpuścili go na jezdnię, więc sobie w pisu pojechał.

MikroUć z pompką

Piątek, 26 maja 2023 · dodano: 26.05.2023 | Komentarze 2

Kółko wokół komina na kompresor i abarot. Przynajmniej częściowo wyjaśniła się sprawa wczorajszego muszenia w smole - po prostu z tyłu zamiast atmosfer czterech plus było zaledwie 2,5. Ciekawe czemu oraz z jakiegóż to konkretnego powodu uszło - w tym mojej uwagi? ;)

Uć leśno-pomocowa

Czwartek, 25 maja 2023 · dodano: 25.05.2023 | Komentarze 6

Znów musiałem skoczyć na drugi kraniec miasta po kilka drobiazgów w ramach pomocy, co wiązało się z wnoszeniem Meri na czwarte piętro - na szczęście na lekko, bo wszystko zmieściło się do plecaczka i mogłem być bezsakwowo. Korzystając z okazji odwiedziłem najpierw niebywałe chyba od ponad roku pobliskie okolice z mojego wczesnego dzieciństwa, czyli Lublinkowy Las i Bielicowy Staw. Więcej o tych terenach - TU (trzeba sobie kliknąć zakładkę o Uroczysku Lublinek).

Mimo jazdy na lekko - jeździło się dziś ciężko: wiało chwilami mocniej z NW (zatem przeważnie z boku); co prawda prawa kostka powoli dochodzi do siebie, ale zarówno dla odmiany, jak i pełni szczęścia rozbolało po pewnej przerwie to kolano, co zawsze - czyli lewe. Napęd też już prosi o zmianę.
Jak nie uroczysko - to...

Trasa i fotki - TU.

Uć sprawunkowa

Wtorek, 23 maja 2023 · dodano: 23.05.2023 | Komentarze 4

Okoliczności, eufemistycznie rzecz ujmując nie zachęcają ostatnio do jakiejkolwiek jazdy: jak ma się na głowie 3 mieszkania plus działkę w związku z dwiema chorymi osobami (z czego jedną w szpitalu po raz czwarty w ciągu dwóch miesięcy, a drugą z perspektywą dwóch szpitali w ciągu najbliższych trzech tygodni) oraz psa - mówiąc delikatnie - zdrowotnie niestabilnego, to raczej się człapie (mimo nadal pobolewającej kostki po skręceniu) - czasem wiele kilometrów (jak np. przez ostatnie 3 dni, gdy musiałem przetransportować duże gabaryty tam i siam, co skutkowało łącznie chyba z sześćdziesięcioma km-ami tupu), a nie jeździ. No chyba, że ktoś lubi obładowany jak wielbłąd tłuc się po mieście rowerem, stać w korkach, kląć na kierowców, wdychać spaliny i targać wszystko, włącznie z Meridą na pierwsze, albo czwarte piętro. Ja nie lubię, więc nie jeżdżę.

Dziś jednak już musiałem, bo wiadomo: czasami człowiek musi, nawet jak się w spalinach dusi. Więc zawiozłem i przywiozłem, co musiałem. A dziś gorąco, dość silny wiatr z S, a na dodatek cała jazda w lekkim niedoczasie, bo zapowiadali burze. Na szczęście udało się obrócić bez moknięcia, bo coś się opóźniają. Najbliższe dni nie zapowiadają w żadnym razie poprawy sytuacji: z pewnością będzie ch...jowo - byle tylko przy tym było choć stabilnie...

Pętelka klasyczna plus Pagórki

Wtorek, 16 maja 2023 · dodano: 16.05.2023 | Komentarze 2

Dziś od rana pilnie obserwowałem prognozy wietrzne: otóż wiatr miał się w ciągu dnia obracać - z dość silnego z W rano przez umiarkowany z NW i N po południu na słaby NE przed wieczorem. Nie pozostało nic innego, jak wstrzelić się (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) w ową zmianę tak, by coś popętelkować w obie strony raczej z wiatrem, niż pod. Wyjechałem nieco za późno, bo dmuchało już z NW, a postanowiłem zrobić klasyczną pętelkę wspak plus dorobić trochę kilometrów i podjazdów na Pagórkach. Zatem pierwsza połowa drogi (do Stryjkowa) to wiatr przeważnie boczny, z NW, na szczęście tylko chwilami silniejszy, a że przeważają tu zjazdy, więc jechało się znośnie. W Stryjkowie chwila tradycyjnego popasu nad zalewem - i skierowałem się już z wiatrem (coraz bardziej z N) na południe pod górki-pagórki. Następnie wykręciłem do domu na południowy zachód - i jak na zamówienie zaczęło (zgodnie z prognozą) wiać z NE :) Szkoda tylko, że już ledwo, ale i tak miło :) Średnia byłaby lepsza, gdyby nie dużo miasta na początku i na końcu i popołudniowe korki; wynik Vmaxa dziś pi razy drzwi do zaakceptowania, bo górka w Wódce to jest jednak klasa sama w sobie. Oczywiście przy zjeździe ;)

Uć sprawunkowo-leśna

Niedziela, 14 maja 2023 · dodano: 14.05.2023 | Komentarze 2

Miałem dziś małe zadanko: musiałem zawieźć na zaprzyjaźnioną działkę za naszym miejskim lasem parę rzeczy - i coś tam odebrać. Ponieważ znów wiało jak głupie z ESE odczekałem do późnego popołudnia - i zrealizowałem zadanie tak, by dojechać możliwie gładkim asfaltem w jedną stronę i jak najbardziej skryć się w lesie w drodze powrotnej dziurawo-terenowej pod wiatr. Udało się, zatem kolejny wiekopomny sukces rowerowy do odhaczenia ;p