Icóżżeposzwecji?: dz.7 - Bjornsmala-Vastervik

Piątek, 24 lipca 2015 · dodano: 03.08.2015 | Komentarze 0

Rano szybko zwinęliśmy się z lasu do pobliskiego nadmorskiego miasteczka - tu na skwerku przy przystani śniadanie z kawką i kawkami, które tuczyliśmy chlebkiem. Było ich momentami 3 po 3 ;)
Z Valdemarsviku via Tryserum(!) dojechaliśmy po kilkunastu kilometrach do głównej trasy prowadzącej ze Sztokholmu do Malmo - to droga E22, której starymi, nieautostradowymi odcinkami przemieszczaliśmy się od Sztokholmu aż niemal do Ystad. Tu musieliśmy przejechać kilka kilometrów główną trasą, ale widać na tym odcinku można, bo nikt na nas nie trąbił, a 99% aut omijało nas w bezpiecznej odległości metr-półtora zwalniając przy tym maksymalnie. Ponadto nikt raczej nie przekraczał dozwolonej prędkości rzędu 80-90 km/h. W końcu zjechaliśmy na bok - chcieliśmy znaleźć jakieś przydrożne ruiny, więc po zasięgnięciu języka od miejscowego chłopa zrozumiale (jak każdy, kogo spotkaliśmy w Szwecji!) mówiącego po angielsku zjechaliśmy łąką, a następnie podjechaliśmy jakąś polną drogą do ruin - niestety, nie zastaliśmy ich tym razem, tylko jakiś kościół.
Stąd znów asfaltami bocznymi oraz przygodnie napotkaną rowerówką pomknęliśmy w stronę Gamleby - bo trzeba zbyło zrobić pilne zakupy. W Gamleby trochę znów pobłądziliśmy, w końcu, znalazłwszy sklep, skierowaliśmy nasze koła na półwysep łączący Gamleby z Vastervikiem. Niezwykłe to miejsce - morze przebłyskuje tu raz z jednej, a raz z drugiej strony, a wąska asfaltówka tnie górzysty krajobraz sprawiając, że nie ma 10 sekund jazdy, by nie trzeba było zmienić przerzutki - raz się jedzie 8 km/h pod stromy pagórek, by po minucie mknąć 50 km/h w drodze na kolejny podjazd. W ogóle cały północny odcinek naszej dwutygodniowej trasy wyglądał podobnie, ale tu nagromadzenie podjazdów i zjazdów było wręcz groteskowe.
Podziwiając widoki, sapiąc i pozdrawiając miejscowe stworzenia pasące się na łąkach słynnym szwedzkim "hej hej!" w końcu dotarliśmy do zdecydowanej perełki tego odcinka wybrzeża - czyli Vasterviku. Do miasta wjeżdża się przez most u wrót cieśniny, wzdłuż której jechaliśmy. W mieście miła pani w Intersporcie w porcie dała mi plan, co znakomicie ułatwiło tego dnia dojazd na camping, zaś następnego dnia wyjazd z Vasterviku.
Dotoczyliśmy się na duży nadmorski camping i po zabuleniu oraz ogarnięciu się poszliśmy się poprać do budynku z pralkami i suszarkami bębnowymi. Pralki były dwie, z czego jedna nie chciała się załączyć, w dodatku cała lista kolejkowa do prania, ale w końcu jakoś o 23:00 udało się doprowadzić garderobę do ładu, suchu i składu, darując sobie w ten właśnie sposób odrobinę luksusu ;) A to właśnie było głównym powodem decyzji o płaceniu za nocleg tym razem.