Do diabła!

Niedziela, 9 stycznia 2022 · dodano: 09.01.2022 | Komentarze 8

"O, do diabła!" - zakląłem szpetnie niczym Hrabia z bajki, widząc, że zleciał tydzień bez roweru! Spojrzawszy jeszcze na prognozy i widząc wiatr z SE, mogłem zatem dokonać jedynego słusznego wyboru: ruszyć w odwiedziny tam, gdzie diabeł Boruta mówi, co mówi (chyba, że nic nie mówi;), czyli do Łęczycy.

Miało być lajtowo - z wiatrem, zazwyczaj z górki i w pięknym, choć styczniowym słonku. Było zaś tak, że wiatr był tyleż tylny, co górny, wyżowy - i wcale przesadnie nie ułatwiający zadania (co widać choćby po wszak "zgórkowym" Vmaxie), zaś styczniowe słonko oscylowało zdecydowanie bardziej wokół minus, niż plus zero ;) Plusem były suche szosy - i zaskakujący brak śniegu już kilkanaście km-ów od miasta. Dla porównania wrzucam zatem dwa linki z fotkami: wczorajszy psacer po uckim lesie i dzisiejszą piekielną przejażdżkę: dwa odmienne światy, a przecież tylko kilkanaście godzin różnicy i brak roztopów!

Z tego wszystkiego wyszła dziś średnia, można by rzec "turystyczna" - bo i było po drodze kilka postojów fotkowych: a to ze stratą krokodyla którego ujeździł tępą dzidą św. Jeździ (Szczawin), a to pod jedynym, za to czarnym kościołem w Białej, a to kolejnym w Modlnej (na wszelki wypadek, skoro wycieczka do czorta;). Następnie nadal zabity na głucho dwór w Skotnikach koło Ozorkowa - i Leśmierz, gdzie znów czorny kościółek i to, co tam najbardziej niezwykłe, czyli dawna wielka cukrownia po środku niczego. Potem już był Tum ze słynną kolegiatą, gdzie na murze odcisnął swe paluszki sam Boruta (patrz foto;) oraz pobliska Szwedzka Góra, gdzie z pietyzmem, wśród zamarzniętych potwornych kolein w znoju budują atrapę Biskupina, czy czegoś. Dojazd póki co - tragiczny. Zresztą dobre 10 kilometrów między Modlną, a Leśmierzem to straszne dziurdzioły (choć asfaltowe) - po kilku latach niebytu bardzo niemiłe zaskoczenie, bo wcześniej było tam znośnie.

Za Tumem, a przed Łęczycą jeszcze szybki pstryk obiektywu na skansen z wiatrakiem w Kwiatkówku, a w samej Łęczycy nie obyło się bez krótkiego postoju pod zamkiem - i długiego oczekiwania na ŁKĘ, która raczyła się znacząco spóźnić. A w środku popsuty biletomat przy miejscu na rowery, więc zostałem nieoficjalnym pomocnikiem pani konduktor, do której kierowałem po bilety kolejne wsiadające osoby.

A potem już tylko hyc pięć kilometrów - i dom. i nawet w sumie nie wyszło dziś jakoś piekielnie źle, no nie? :)

Acha - HuaWuja dziś specjalnie nie testowałem (poza puszczeniem go w pomiar), bo nie chciało mi się porównywać cyferek - wolałem pooglądać przydrożne widoki.