Podlasie Egzotyczne - dz. 6: Pylnymi drogami

Sobota, 11 kwietnia 2015 · dodano: 13.04.2015 | Komentarze 4

Trasa:
Białowieża - Podcerkwy - Topiło - Wygon - Nikiforowszczyzna - Górny Gród - Starzyna - Jodłówka - Wojnówka - Biała Straż - Opaka Duża - Wólka Terechowska - Czeremcha - Miedwieżyki - Rogacze - Gołubowszczyzna - Nurzec - Nurczyk - Żerczyce

Prognozy na ów dzień były takie, że będzie wiać prosto w pyski - ale umiarkowanie - a na kolejny takie, że wiatr się rozpędzi do jakichś kosmicznych prędkości - i niestety nadal z przodu. W planach był nocleg w Czeremsze (ok. 50 km) - ostatnie 50 km następnego dnia do pekapu. Jednak w zaistniałych prognozach zarządziłem, że żyłujemy jak daleko się da już dziś, bo jutro możemy nie zdążyć na ciapąg.
Wyjechaliśmy więc w miarę wcześnie, pomachawszy naszym miłym gospodarzom i Białowieży - i wkrótce wbiliśmy się znów w puszczę i piaszczyste dukty. W lesie było dość zacisznie i przepięknie - minęliśmy leśniczówkę w Podcerkwach i kołując tam i siam szlakiem rowerowym dotarliśmy do mostu na Leśnej Rzece. Tu dokonałem niebywałej figury akrobatyczno-dźwiękowej, bo w momencie, gdy trzymałem w ręce na poły odkręcony termos z gorącą herbatą - coś mnie zaczęło gwałtownie użerać w boczuś pod koszulką. Moja reakcja była równie błyskawiczna - zlikwidowałem agresora wrzątkiem na ciele własnym! A łu.
Za mostkiem jeszcze trochę i ukazała się kolejna malownicza leśna osada - Topiło. Ku naszemu zdumieniu, mimo może z 10 chałup jest tu sklep - nawet był otwarty! Ponadto parkuje tu kolejna leśna lokomotywka i jest zalew, nad którym zrobiliśmy popas. Towarzyszyły nam roje w rui żab, wąż zaskroniec i miejscowy pekińczyk. Wszyscy zgodni i niezjadający się ni nie chłepcący czyjejś krwi. Pekińczyk tylko się turlał z górki nad wodę tarzając się w ów sposób.
W Topile nagle pojawiło się kilkaset metrów asfaltu(!), ale znów wjechaliśmy po chwili do lasów. Po kilku km zjechaliśmy ze szlaku rowerowego w boczne przecinki - i omal nie ugrzęznęliśmy w krzoru - ale w tym momencie ukazał się urokliwy przysiółek o nazwie Wygon. Powitał nas tu Pies Duży Rasy Białej A Formy Puszystej - zwany w innych stronach owczarkiem podhalańskim ;) Pies-łasipies ;)
Z Wygonem sąsiaduje kolejna mikrowioska, której nazwa (na tablicy!) zajmuje więcej miejsca od niej samej - czyli Nikiforowszczyzna. A potem jeszcze kawalątek puszczy - i przyszło się pożegnać po 70 km dwudniowej jazdy z Królową Polskich Puszcz. Żal wielki - puszcza o tej porze jest świetlista (brak jeszcze liści), rozkwiecona i rozćwierkana w sposób niespotykany w zwykłych lasach.
Wkrótce zaczął się asfalt (wieś Starzyna - istny skansen!) - za Starzyną zjechaliśmy w suche lasy sosnowe, celem odnalezienia drewnianego dworu w Jodłówce. Przy krzyżówce był dość nietypowy cmentarz - składał się z grobu Krasnoarmiejca Moskalenki, dwójki polskich żołnierzy z 1939 r., podwójnego grobowca dawnych właścicieli Jodłówki - i pana, który (sic!)zginoł.
Dwór w Jodłówce to kolejny wspaniale klimatyczny kąt - na niewielkiej polance, w otoczeniu starych brzóz spory drewniany dwór z aż czterema werandami - jeszcze na głucho zabity po zimie i nieco zaniedbany. Po wojnie była tu placówka straży granicznej, potem szkoła - dwór, co ciekawe cały czas należał do potomków właścicieli (istny ewenement w PRL-u), a kolejni dzierżawcy płacili za jego wynajem. Dziś chyba ostatecznie wrócił do dziedziców i wygląda, że służy za letnisko, ale przydałby mu się jakiś, choćby niewielki remont.
Z Jodłówki wróciliśmy na asfalt w Wojnówce - miał być tu wiatrak, ale znów nie było. Asfalt wkrótce odszedł w bok, a my znów zaczęliśmy obrastać w kurz na piaszczystej autostradzie - m.in. jechała tędy cała kawalkada aut wzbijając tumany pyłu - chyba jakiś ślub, albo coś w tym guście.
Po kilku km dotarliśmy do wsi Opaka Duża - to prawdziwa Mekka, Medyna i Jerozolima wszystkich kurierów, którzy docierając na ten koniec świata (wieś leży dosłownie na granicy) mogą zakrzyknąć: "o, paka duża!"
Nim wjechaliśmy do wsi (choć wieś to może za dużo w tym przypadku powiedziane), zwiedziliśmy miejscowy cmentarzyk prawosławny w lesie i pięknie odnowioną drewnianą cerkiew.
W Opace znów nas zatrzymali pogranicznicy, ale się nad nami zlitowali i tylko nas pouczyli, że wejście na pas ziemi granicznej kosztuje mandat w wysokości 500 zł. Pfff - od dwóch zatrzymań już to wiemy! ;P
Za Opaką droga leci dosłownie wzdłuż granicy w odległości kilkunastu metrów. W końcu skręciliśmy na Wólkę Terechowską - a tam nareszcie skończyły się (póki co) piachostrady. Wkrótce ukazała się jeszcze jedna cerkiew (murowana), a potem pod wiatr terenami rolnymi - i już byliśmy w Czeremsze. Podjechaliśmy na dworzec (zaskakująco wybujały, jak na gabaryty wsi - no, ale to w końcu lokalny węzeł kolejowy!) i nawet była kasa, więc profilaktycznie kupiliśmy już tu na następny dzień bilety na powrót (z Siemiatycz). Oraz nieco porumunowaliśmy pod miejscowym marketem - wreszcie trochę w cieniu, bo prażyło niemiłosiernie.
Z Czeremchy ruszyliśmy na podbój Miedwieżyków - i znów pojawiły się miast asfaltów piachowertepostrady. Co coś przejeżdżało - to nas okurzało. Doszło do tego, że zacząłem dostawać niekontrolowanych ataków kaszlu :/ W dodatku zapomniałem zapiąć sakwę i nam cola wyleciała, a w Miedwieżykach piach zastąpiły strasnyje briuki. Same nieszczęścia. Na szczęście w kolejnej wsi (Rogacze) była prześliczna błękitna cerkiewka i kolekcja starych krzyży nagrobkowych.
Dalej znów pojechaliśmy nieasfaltami kierując się na zaklepany telefonicznie nocleg we wsi Żerczyce. Okazało się po drodze, że aż do owych Żerczyc ani kawałka asfaltu - ale bruki i owszem. Na szczęście obok takich bruków zawsze jest wyjeżdżona ścieżka rowerowa - i takie ścieżki to ja rozumiem! Jestem od Miedwieżyków, a zwłaszcza Nurca zwolennikiem naturalnego procesu powstawania ścieżek rowerowych, a nie ich sztucznej budowy ;)
Kierując się pi razy drzwi (na tym etapie mieliśmy do nawigowania tylko dwusetkę), jadąc na kompletnego czuja terenem zaskakująco mocno pofalowanym o charakterze leśno-rolniczym, dojechaliśmy do pożaru, który sobie robił opodal gospodarstwa pan wypalacz. Ręce, manetki i lemondki opadają! :<
W końcu wyjechaliśmy na jakąś wieś typu ulicówka i asfalt - i okazało się, że to rzeczywiście Żerczyce! :) Jednak skręciliśmy nie w tę stronę w ów asfalt, bo stwierdziłem, że skoro nie wiadomo w którą - to jedziemy z wiatrem ;)
No i oczywiście trzeba było się wracać kawałek - już pod wiatr ;p
A kwatera okazała się kolejnym przyjemnym miejscem - oprócz nas mieszkały tu dwie, albo trzy niezastare Ukrainki pracujące w sąsiedniej wsi, jak nas poinformował pan gospodarz. Okupowały jedyną łazienkę chyba z godzinę, a jak w końcu wlazłem na niecały kwadrans, to wychodząc nadziałem się na gromkie "Urra!" i piski radości graniczącej niemal z ekstazą. Nu, wot...

Nowe gminy: Hajnówka, Dubicze Cerkiewne, Kleszczele, Czeremcha, Milejczyce, Nurzec-Stacja.