MikroUć z patyczkowaniem

Sobota, 19 maja 2018 · dodano: 19.05.2018 | Komentarze 4

Jesienią roku zeszłego przed domem w gęstym, kolczastym żywopłocie wsadziłem w ziemię kasztany - ostatnio się okazało, że wykiełkowały. Aby więc spółdzielniani kosiarze ich przy okazji ścinania trawy nie unicestwili, należało podjechać do najbliższej KastoRamy (jakie to hinduskie swoją drogą!) I zakupić jakieś patyczki i barierki. Pojechaliśmy z M. drogą rowerową, na której spotkaliśmy mnóstwo przeróżnych Świętych Krów (jakie to nadal hinduskie!), a na przejeździe przez jezdnię nawet panią rowerzystkę przed nami próbowało auto skasować - wszyscy mieli zielone, ale auto skręcało i wymusiło.
Wracając zajrzeliśmy jeszcze do knajpy gesslerowskiej, ale pracują w soboty tylko do 18.00(!), a że było za pięć - więc choć jeszcze było otwarte, to jednak - już było zamknięte :(
Ostatecznie wróciliśmy z patyczkami i płotkiem miast dedeerówami - osiedlowymi uliczkami, gdzie zamiast Santa Krówsk - Śpiące Psy..tzn. Policjanci.
Łańcuch rzęzi, koło lata - więc koniec końców wyjazd nie dość, że krótki - to jeszcze skrajnie ze wszystkim beznadziejnie męczliwy :/

PółUć z p.

Piątek, 18 maja 2018 · dodano: 18.05.2018 | Komentarze 6

Po dwóch dniach pieszochodów w ulewach - wreszcie powrót z p. rowerem. Piątkowe kory-giganty; po drodze mikrozawijka służbowa do Manu-budki z papierowym Koństwem, czyli katalogiem dla agrojeźdźców.
Aż wstyd takie jak dziś dystanse jeździć, ale jeszcze większy wstyd nie jeździć wcale ;p
Nic to, jutro będzie nadrabianie zaległości, byle nie padało (bo znów zaczęło).

PółUć do p.

Środa, 16 maja 2018 · dodano: 16.05.2018 | Komentarze 7

Rano ze straszliwym zgrzytaniem i stukotami w napędzie do p.
Przed powrotem zaczęło rzęsiście padać, więc z szacunku dla resztek łańcucha oraz zwłaszcza z powodu wygodnictwa powrót do domu pieszkom, a Mery śpi dziś w służbówce ;)

Uć, a potem Pętelka DoKlęSk Ukraińskich

Wtorek, 15 maja 2018 · dodano: 15.05.2018 | Komentarze 3

Po czterech dość nieszczęsnych dniach bez roweru - rano klasycznie do p., a po południu już nie mogłem sobie darować i mimo strzelającego napędu i zbierających się chmur na deszcz po prostu musiałem wykręcić jakąś marną chudopętelkę - choćby w wersji ekonomicznej.
Najpierw więc przez miejskie korki, później jak zwykle z górek na pazurek - dziś nie było tak szybko, jak zazwyczaj, bo wiał chwilami silniejszy wiatr z E, który następnie na szczęście zaczął współpracować, gdy po zawróceniu do Dobrej-Klęku-i-Skotnik-via-Ukraina zaczęły się podjazdy (ale też i zjazdy - jak w rzeczonej Ukrainie).
Powrót tradycyjnie przez Las Łagiewnicki i Arturówkowe Stawy, nad którymi zaczęło (jak to mawiają w dawnym uposażeniu łowickiej księżnej Salomei) je...ać żabami - więc po krótkim postoju ucieczka przed deszczem zakończona względnym sukcesem.
Gdyby nie to, to pewnie jeszcze dalej tuczyłbym kilometraż, a tak wyszło, ile wyszło. Średnia też średnia, ale biorąc pod uwagę korki i światła na 10 km-ach trasy, rzężący napęd, odcinki terenowe w lesie i mało jeżdżenia ostatnio - to i tak nie najgorsza z potencjalnie możliwych.
Relive popołudniowej trasy (bez zdjęć, bo szaro, buro i brak czasu).

Uć cokolwiek bez sensu

Czwartek, 10 maja 2018 · dodano: 10.05.2018 | Komentarze 8

Dom - p. - dom.
Rano pod wiatr, po południu w upale i korkach - tym razem głównie samochodowych. Wisienka na tortu(rze): strzelający łańcuch.
A teraz (co najmniej) 3 dni bez roweru, bo znów służbowy wyjazd hen w dal...

Uć z żaglami z chmur

Środa, 9 maja 2018 · dodano: 09.05.2018 | Komentarze 7

Dom - p. - dom.
Gorąco już z rana, a po południu upalnie, sennie i jakby przedburzowo - na horyzoncie chmury wzbierające deszczem niczym żagle w Darze (choć w żarze;)

Uć już nie taka sama...

Wtorek, 8 maja 2018 · dodano: 08.05.2018 | Komentarze 4

...choć podobna do wczorajszej - za to bez serwisów i korki jakby mniejsze(!), wiatr bardziej boczny, a upał chyba jeszcze gorszy.

Uć z doradami i w ogóle ze wszystkim

Poniedziałek, 7 maja 2018 · dodano: 07.05.2018 | Komentarze 6

Dom - p. - dwa serwisy - dom.
Rano jeszcze jak-cię-mogę: przyjemnie rześko i ruch nie tak znów wielki; ponadto z wiatrem.
Po południu istna rzeźnia, zwana jazdą inter(za)wałową: auta, rowery, piesi, riksze, ogródki piwne po środku, rolkarze, skutery, motory, tramwaj, drugi tramwaj, jeden autobus, drugi autobus, fale czerwonych latarń i pod wiatr - to tylko część z niezliczonych "atrakcji" (oraz trakcji), które rzeczywistość poweekendowa funduje w mieście.
Chcą obrazki - to proszę: wykres prędkości. Jeśli dobrze przeliczyłem - na przestrzeni 7 km-ów wymuszone hamowania 25-30(?) razy. Obłęd, klaustrofobia, katatonia otoczenia, arcyfonia, pokrzykiwania, drogi zajeżdżania i wkurwienia.
A ponadto coraz częstsze głośne stuki w Mery, więc wspomniane wizyty w serwisach, celem zasięgnięcia dorady, co to może być i czy aby nie zagraża zdrowiu lub życiu użytkownika. Raczej nie zagraża, może być to kwestia zużytych pedałów lub luzów w tylnym kole, które się pojawiły. Jak to ujął serwis nr 2: "najwyżej panu oś pęknie". No pięknie.
Acha - no i upał. Znów.

Z Jamboru inaczej

Niedziela, 6 maja 2018 · dodano: 06.05.2018 | Komentarze 10

W Jamboru okazało się, że zapomniałem zabrać z domu ładowarki od zegarkotomtomu :/ Mogłem więc dziś polegać wyłącznie na włączonym w komórce Endo.
Rano powalczyłem jeszcze z tym i owym (np. z wiciokrzewami oraz z rocznym zamuleniem oczka wodnego) na działce - i o 14.00 rozpocząłem odwrót. Ponieważ dziś wiało chyba jeszcze mocniej niż wczoraj - a na Uć miałbym wiatr idealnie w pysk, więc (również w związku z niepewnością napędową) podszedłem do sprawy taktycznie - postanowiłem nie jechać na NE wprost do domu, tylko na W - mniej więcej wzdłuż (jakby co) linii kolejowej łączącej Sieradz z Ućią i na koniec wsiąść w pociąg. Dzięki temu wiatr miałem zazwyczaj tylno-boczny, choć czasem boczny, a rzadko - całkiem tylny. W ten sposób z chrupiącą przy mocniejszym nacisku na pedały niezmordowaną Mery ostatecznie, zgodnie z powziętym planem dociągnąłem (jadąc w sumie w przeciwną stronę, niż na Uć m.in. przez okropną szutrówkę świeżo posypaną kamykami na przedmieściach Zduńskiej Woli) do stacji w Sieradzu o wdzięcznej nazwie Męka.
I dobrze się stało, że wybrałem Mękę, bo kolejne stacje to kolejni rowerzyści i chyba w Zduńskiej Woli, a na pewno w Łasku miałbym spory kłopot z dostaniem się do składu.
Ostatni odcinek po opuszczeniu pociągu to miejskie przedzieranie się m.in. przez sygnalizacje świetlne - ponieważ obawiałem się, że Endo doliczy stanie na czerwonym do czasu jazdy (co okazało się niestety prawdziwe, a czego nie robi TomTom), więc zapobiegawczo liczyłem czas postojów - wyszło łącznie około pięciu minut stania do odjęcia, ale odliczam od czasu jazdy tylko cztery, żeby czasem nie przesadzić z dzisiejszą średnią.
No i w sumie nie przesadziłem ;)
Ponieważ TomToma w kwestii trasy dziś brak - zapodaję Reliva z dwiema fotografiami - od dzikich win do Męki ;)

Jambór inaczej

Sobota, 5 maja 2018 · dodano: 05.05.2018 | Komentarze 31

Wycieczka skomplikowana logistycznie, częściowo z M.
Rano do ostatniej chwili M. nie wiedziała, czy jedzie, czy nie - ja byłem zdeterminowany, bo musiałem posadzić na działce dzikie wina oraz podlać choinkę, którą mama posadziła kilka dni temu, gdy była w Jamboru.
W ostatniej chwili M. zdecydowała, że mimo przeziębienia jedzie, ale częściowo pociągiem, więc ostatecznie wyszedłem kwadrans przed nią - i nim dojechała na dworzec oraz dalej ŁKĄ do Dobronia - ja też już tam byłem. Pojechało się bowiem szybko, bo przeważnie z wiatrem :) Niestety, stuki i puki oraz krótkie zgrzytnięcia w napędzie(?) stają się nagminne - podejrzewam wszystko, czyli: 1. support, 2. piastę w tylnym kole (które minimalnie jakby lata na boki), 3. łańcuch (zaczyna strzelać), 4. pedał(y) - kręcąc się - chroboczą. Tak, czy inaczej - niefajnie, bo do serwisu równy miesiąc, a wychodzi na to, że do tego momentu nie ma co ryzykować dalszych wojaży... :/
Po spotkaniu na stacji w Dobroniu z M. już wspólnie ostatnie 14 km-ów - i byliśmy na miejscu.
Porobiłem działkowo to i owo, potem poszliśmy na spacer nad rzeczkę - i M. musiała już niestety wracać na Uć (do Alusia pozostawionego w chałupie) podobnym, łączonym sposobem rowerowo-pociągowym. Żeby jej nie było smutno, odeskortowałem ją do Dobronia - tym razem pod wiatr, uf-uf.
Po pożegnaniu - na abarot - i tu się zdarzył w sumie zabawny przypadek: otóż jechałem świeżutkim asfaltem - po prawej w ramach remontu wydzielono pas odseparowany białą ciągłą linią i jakimiś odblaskowymi farfoclami. Pas nie wiadomo dla kogo, bo oznaczeń brak, choć w domyśle pewnie dla pieszych. Jechałem więc sobie wzdłuż pasa dumając kiedy mnie strąbią, że nie jadę czymś, co przypomina pas dla rowerów. Okazja zdarzyła się już po chwili: z naprzeciwka nadjeżdżał jakiś rowerzysta, a mnie wyprzedzało jadące od tyłu seicento - i trututu. Strasznie mnie to rozśmieszyło i z politowaniem zacząłem machać doń ręką jak do jakiegoś starego znajomego, mając nadzieję, że zobaczy we wstecznym lusterku :D
Przyjechałem na działkę, patrzę na fujzbuka co nowego - a tu moje zdjęcie autorstwa MrScotta, gdy jadę wzdłuż owego pasa! Okazało się bowiem, że w ferworze bacznej obserwacji autotrąba kompletnie nie zauważyłem, że rowerzystą jadącym w tym momencie z naprzeciwka był 1960Dziki, czyli właśnie MrScott!
W dodatku on z kolei myślał, że to jemu kiwam (a nie sejcenciakowi!) :D
A żeby znów nie było, że nie ma fotki, wklejam poniżej ilustrację owej historii: pewnie zzoomowany jestem ja, pas i chyba w oddali trębacz. Aut(h)or - MrScott :)

Trasy: poranna na działkę oraz odprowadzenie M. do pociągu i na abarot - proszę uprzejmie.