Pętelka Zgniłobłotna z Kol. Bitelsem

Niedziela, 25 kwietnia 2021 · dodano: 25.04.2021 | Komentarze 5

Dzisiejsza trasa to nieco improwizowany po drodze objazd Aleksandrowa szlakiem mniej, lub bardziej upadłych dworków okolicznych. Wiało chwilami mocniej z NNW, więc generalnie pierwsze 3 dychy pod wiatr, a potem różnie. Najpierw jednak spotkanie na mieście z Kol. Bitelsem - i dalej razem do kultowego Zgniłego Błota: po drodze całkiem już upadły dwór w Woli Grzymkowej oraz świeżo wyremontowany (prace jeszcze trwają) w samym Błocie :)






Po drodze do Bełdowa taka oto chatka - i przydrożne stawy:




W Bełdowie dwór nr 3 - opuszczony, ale ogrodzony, a brama zamknięta, więc tylko spojrzeliśmy nań z dala i ruszyliśmy dalej w kierunku Krasnodębów, gdzie chwila odpoczynku i taki z kolei domek do sprzedania:


Stąd już przeważnie z wiatrem - najpierw była Nakielnica i dwór nr 4:


Za Nakielnicą skręciliśmy na gładką asfaltową Księstwostradę (czyli szosę przez Księstwo;) - po drodze jest tu ukryty nieco w lesie stary cmentarz ewangelicki:








Ponieważ tu na chwilę przystopowałem Stravę - i oczywiście zapomniałem włączyć, gdy ruszyliśmy dalej, następne ok. 6 km-ów, nim się skapnąłem - "zjadło". Jednak co Strava, to Strava: co prawda pokazało mi na trasie ten odcinek jako prostą, ale nie doliczyło do całości (co by pokazało i tak błędne dane, bo droga wcale prosta nie była), ani czasu nie policzyło, co mogłoby zakłócić średnią (wyszłaby zawyżona, bo w sekundę 6 kilometrów?;) - nie wspominając o tym, jaki byłby Vmax (pewnie godny kosmicznego wahadłowca;) - tak więc dzisiejsza trasa wyszła ponad 60 kilometrów, ale podaję tyle, ile zmierzyło.

A potem, po ponownym włączeniu Stravy już bez żadnych przygód, skrajem Strefy Zgierzobylskiej i dalej zwykłą trasą - do domu.

Mąkoliczne Zastryjkowie

Niedziela, 18 kwietnia 2021 · dodano: 18.04.2021 | Komentarze 6

Po sześciu dniach pogody tak okropnej, że nie chce mi się o niej ani pisać, ani nawet wspominać - dziś nareszcie nadspodziewanie przyzwoicie: w miarę suche asfalty, słabiusieński wiaterek z NE - i optymalna dycha na termometrze. Trzeba było zatem pokręcić nieco więcej, niż zazwyczaj bywa w standardzie.

Wybór padł na mało lesiste Zastryjkowie, a konkretnie jego dalszą część - aż po Mąkolice. Przy słabym wietrze nudna i plaskata okolica oferuje święty rowerowy spokój dzięki bocznym asfaltom. Przepraktykowałem także kawałek serwisówki wzdłuż A1 - i chyba tylko u nas jest tak, że na przestrzeni kilku kilometrów dwukrotnie brakuje po ok. 50 m asfaltu - w zamian projektanci zafundowali Meridzie błotniste wyboje.

Zrażony, dalej wybierałem już tylko wiejskie asfalty. Pierwsze ciekawe miejsce po drodze to tablica w Pludwinach poświęcona żołnierzom Armii Poznań, którzy tu polegli w 1939 r. przy okazji Bitwy nad Bzurą.



Kawalątek dalej znienacka wyprzedził mnie peleton drużyny szosowych młodzików - wszyscy w strojach organizacyjnych, a za nimi tak samo ubarwiony wóz techniczny - wow! :) Nawet chwilę ich pogoniłem, ale za mało byłem rozpędzony w chwili nieoczekiwanego wyprzedzenia, a że akurat było pod lekki wiatr i płasko, a ci już odskoczyli, więc dałem spokój. Zresztą, po kilku km-ach mieli postój, więc ich minąłem. Później już ich nie spotkałem.

Celem dziś najdalszym były Mąkolice - poza tym, że nie ma tu niczego, są dwa kościoły - bardzo cenny drewniany z XVI wieku w stylu wielkopolskiego gotyku (tak było napisane;) oraz nowy, w stylu ogólnolicheńskim ;)





Pod starym kościółkiem (zamkniętym na głucho (z kolei w nowym ksiądz tak się darł przez szczekaczkę, że można rzec, iż kościół był otwarty na głuchych) kolejny ślad po walkach z 1939 roku - i taka refleksja: patrząc po nazwiskach widać tu ostatnie (dosłownie!) tchnienie wielonarodowej Rzeczypospolitej - jest tu, wśród poległych polskich żołnierzy nazwisko niemieckie, żydowskie - i dwa ukraińskie...


Po zawróceniu trasa do domu nieco inną opcją - po drodze taki oto domek z rudy darniowej. Podobno w środku obrazki zamiast na gwoździach, wieszano w takich chatach na magnesikach :)


Chwila postoju pod kolejnym drewnianym kościołem - w Koźlu...


I pod ruiną dworu w Ossem:


A potem już dość tradycyjnymi, pętelkowymi opcjami do domu - tuż przy szosie i prawie na wjeździe do miasta takie oto bobrowe zgryzoty! ;)


I tak to rzutem na taśmę wyszło 7 dych :) Szkoda tylko, że nadal szaro, buro i ponuro, bo fotki technicznie słabieńkie...

Mikropętelka DoKlęSk

Wtorek, 13 kwietnia 2021 · dodano: 13.04.2021 | Komentarze 2

Miało być cały dzień siajowo - rano padał mokry śnieg, ale potem roztopiło się i przeschło, a przed wieczorem nieco się rozchmurzyło, więc mimo dość silnego wiatru z NNW choć troszkę pokręcenia być musiało. Trasa mikropętelkowa (Dobra-Klęk-Skotniki w wersji odwrotnej) dość zwykła - najpierw pod wiatr, więc przez las częściowo terenowo, a powrót po wygwizdowach koło Dobrej, boczniejszą, ale za to bardziej pagórkowatą opcją.

Ogólnie to zimnawo i nic-ciekawo.


Staw w Dobrej


Szpiczasty kościół mariawitów w Dobrej


Chwilka na złapanie wilka ;p

Nietypowa pętelka za wiatrem

Poniedziałek, 12 kwietnia 2021 · dodano: 12.04.2021 | Komentarze 5

Wybór dzisiejszej trasy podyktowany był wyłącznie prognozą wietrzną: od rana miało być słonecznie i miał się wzmagać wiatr z SW, przechodzący w W, a wreszcie w NW. Po południu miało się pochmurzyć, choć jeszcze nie padać. Miało być też ciepło, ale z tendencją do ochładzania w ciągu dnia.

Pogodynka sprawdziła się w 100% - więc najpierw z tylno-bocznym podmuchem pogoniłem, a jakże - do Zgierza. Tu postój na fotkę pod kościołem, który widać z daleka (jak się akurat w Zgierzu nic nie pali ;P)



Stąd nieco katorżnicze 6 km-ów prawie centralnie pod wiatr w kierunku znanych ostatnio z mediów Grotnik - jadąc koło cmentarza nie sposób było nie zajrzeć na grób Krzysztofa Krawczyka. Co prawda nie jestem wielkim jego fanem, ale postać z pewnością nietuzinkowa, a i parę piosenek towarzyszyło mi "od zawsze". Na cmentarzu tłum ludzi i ogromna sterta kwiatów, więc przegapić nie sposób. Cyknąłem dwie fotki (jedną z zoomu), w tłum się nie pchałem.





Za Grotnikami kilka km-ów totalnego wygwizdowa przed Ozorkowem, a że droga nieco kręta, były odcinki z wichurą prosto w pysk - m.in. na wiadukcie nad A2, gdzie na dość solidnym i długim zjeździe nie byłem w stanie jechać szybciej niż 25 km/h :-O


Mostek na Bzurze przed Ozorkowem


Ozorkowskie klimaty

Za Ozorkowem (gdzie z lubością olałem wszelkie możliwe, a raczej niemożliwe chodnikowe CPR-ostrady) zaczął się najfajniejszy odcinek, czyli szosa w kierunku Stryjkowa - wiatr już zdążył się zrobić z W, więc miło pomagał, zwłaszcza pod górki. Miło się skończyło w Woli Branickiej, gdzie do Białej znów kilka km-ów walki. W Białej, pod jedynym, za to czarnym kościołem postój.

W Białej wszystkie kościoły są czarne ;)


Kolejny postój w Lesie Szczawińskim (póki jeszcze nie wycięli) - specjalnie opóźniałem powrót częstymi postojami, by dać szansę wiatrowi na obrócenie się - tym razem na NW. A ten się odwdzięczył podwójnie, bo zrobił się co prawda zimny (musiałem zakładać bluzę, choć od początku jechałem tylko w t-shircie), ale za to północny, czyli niemal idealny - w dodatku nie żaden wyżowy, cisnący do asfaltu, a porządny dmuch zwiastujący załamanie pogody i głęboki niż :) I tak pod te górki powszednie pozwolił się w miarę bezboleśnie dotoczyć do domu.

Mikropętelka Zgiersko-Leśna

Sobota, 10 kwietnia 2021 · dodano: 10.04.2021 | Komentarze 4

Klasyczna mikropętelka przed wieczorem - wcześniej pies też musiał mieć swoje "pięć minut", a potem mocno się chmurzyło, więc czekałem, czy nie lujnie. A potem zrobiło się już za późno na coś więcej.

Szarość i burość, ciepło, ale nadal spory wiatr (z NW) - z przygód: przypadkowe spotkanie brata M. - Artura. Nad Arturówkowymi Stawami - no bo gdzie? ;)

NaŁowicz kilosów z wiatrami

Piątek, 9 kwietnia 2021 · dodano: 09.04.2021 | Komentarze 4

Po trzech dniach śnieżyc i innych tam takich dziś nareszcie słonecznie - śniegu ani śladu, więc można było wyruszyć w świat. A że prawdziwa wichurka z SW, więc możliwości były tylko dwie - albo kręcić się w kółko po lesie tym, co zawsze (bez sensu), albo pojechać z wiatrem tak daleko, jak tylko się dało - i wrócić koleją. Trzecia opcja, czyli pętelka z zarżnięciem z powrotem nie była brana pod uwagę ;)

Wybór padł więc na Łowicz i jazda okazała się niemal idealna: trasa równiutka z szerokimi poboczami do Stryjkowa i za Głownem. Zaś pomiędzy rzeczonymi odbiłem w równoległe, boczne asfalty, co sprawiło, że chwilami wiatr zamiast współpracować próbował mnie zrzucać na pobocze ;) Jedyny dłuższy postój w Głownie na fotki nad zalewem - biegnie tam kilkaset metrów okropnej, kostropatej ścieżkostraty, ale czegóż się nie robi dla widoczków ;) Tam też doszła mnie wieść, że umarł Książę Filip - szkoda, niezły był z niego herbatnik i chyba jedyna persona z tej całej zakręconej rodzinki, którą lubiłem - za gafy, poczucie humoru przy jednoczesnym kompletnym braku poczucia poprawności politycznej - jakże to rzadki zestaw w dzisiejszych ponurych, nadętych czasach....

Do Łowicza tak się śmigało, że już tylko sekund pięć w Domaniewicach na zdjęcia - i na sam koniec w Łowiczu: tu nie pchałem się do centrum, bo po co - postanowiłem wrócić ze stacji Łowicz-Przedmieście, będącej czymś, co przypomina brazylijskie favele i swojski post-PGR na raz. Na ławeczce, na której siadłem i marzłem (za szybko mi się przyjechało, do pociągu miałem jeszcze ponad pół godziny) usiadł bardzo grzeczny (zapytał, czy może!) Pan Menel - i po moim potwierdzeniu wyciągnął flaszencyję oraz ser w plastronach i rozpoczął dostojną konsumpcję (gwint - paluchami ser - gwint etc.). Nazwałem go więc w myślach Królem Menelaosem, Władcą Przedmieścia ;))

A potem już tylko w ŁKĘ - i tym razem na Kaliski, bo chociaż dalej stąd do domu niż z innych stacji, to znów bardziej z wiatrem, więc wyszła dodatkowo blisko dycha - kilkaset metrów niemal pod sam koniec pod wiatr zdychałem :/ W sumie jednak wycieczka nadzwyczaj lekka (co widać po średniej), łatwa i przyjemna: a czegóż więcej chcieć? ;p

Fotki z trasy:


Głowno - widać m.in. straszliwą fazowaną dedeerówę


Głowno


Głowno - plażeńka miejska


Głowno - zalew i miasto


Trasa na Łowicz - czegóż chcieć więcej? ;)


Domaniewice - stąd pochodzi słynny lyżwiarz-olimpijczyk pan Bródka


Stary dom na Łowickim Przedmiesciu


Królestwo Menelaosa - najporządniejsza część ;)

MikroUć serwisowa

Środa, 7 kwietnia 2021 · dodano: 07.04.2021 | Komentarze 4

Do trzech razy sztuka: serwis otwarty, poluzowany pedał... nadal poluzowany, bo nic się z tym nie da zrobić. No trudno. Grunt, że zdążyłem między dwiema tęgimi śnieżycami, choć wietrzysko przy tym niemiłosierne. Srogi ten kwiecień - przynajmniej na razie.

Uć serwisowo-leśna

Wtorek, 6 kwietnia 2021 · dodano: 06.04.2021 | Komentarze 4

Dziś zimnica, a zwłaszcza zniechęcający, silny wiatr z W, więc jazda tylko do serwisu, gdzie chciałem wreszcie coś zrobić z latającym pedałem - a tu nadal zamknięte - do jutra. Zatem do trzech razy sztuka. Zniechęcony, podjechałem już tylko nad Arturówkowe Stawy i posiedziałem 10 minut...



...a że zacząłem wymarzać, więc z powrotem do domu (z ominięciem terenu, gdzie błotnisto po wczorajszej wieczornej śnieżycy) - i tak oto zakończył się kolejny z serii tegorocznych kilometrażowych dowcipów rowerowych.

Alusiowy Las świątecznie

Niedziela, 4 kwietnia 2021 · dodano: 04.04.2021 | Komentarze 9

Do strasznie dawno niebywałego Alusiowego Lasu i rodziców M. świętować pandemicznie (tj. na działce na zewnątrz). Było dość zimno, wiało niebagatelnie - w drodze do - z NW (a więc w pysk), z powrotem - z SW (a więc z boku), więc niezbyt. Ponadto powrót w błogosławionym stanie skrajnego wypasienia, zatem całkiem przyjemnie, gdyby nie fakt, że rower sam pod górki nie chciał podjeżdżać.

A w międzyczasie jeszcze psacer z M. i jej bratem (przyjechali autem) oraz rodzicowymi psami (Czarną Anu i małym Tobikiem - zbieżność Tobików przypadkowa!) - nasz Tobik został w chałupie, bo już raz chciał mniejszego psu-brata kiedyś zjeść ;)

Fotki z psaceringu - w linku powyżej; fotki z jazdy - poniżej:


Jeden z niewielu jasnych elementów mrocznego Zgierza, czyli zabytkowa Łaźnia Miejska


Wiewiórkowy przystanek w Alusiowym Lesie

Mikropętelka kontrolna do Głazu

Piątek, 2 kwietnia 2021 · dodano: 02.04.2021 | Komentarze 10

Cały dzień dość silnie wiało z NW, więc dopiero przed wieczorem, gdy zaczęło się stopniowo wyciszać krótki wypad rowerowy sprawdzić, jak idą postępy w rozwijaniu asfaltu z Ługów w kierunku Dobrej - tuż obok dość często ostatnio odwiedzanego Głazu Piotrowiczowej (Bitwa pod Dobrą - 1863 r.). Gdyby nie budowa (o tej godzinie już nikt się nie kręcił) miejsce zaskakująco ciche i spokojne, mimo sąsiedztwa wielkich hal magazynowych oraz niedalekiej autostrady.



Tym razem zaatakowałem Głaz od drugiej strony - tu brakuje jeszcze 200 metrów asfaltu - no i mostku na Wierno-Dobrej Rzeczce;)







Jak widać na załączonym obrazku - jest zakaz człowiekowania - ale nie rowerowania, więc się jakoś przedarłem przysłowiowym boczkiem i po krótkim postoju wróciłem do domu nieco inną, trochę bardziej zadrzewioną (ze względu na nadal odczuwalny wiatr) opcją.